اعتبار سند این دعا با اینكه در این سه كتاب معتبر به سندهاى متعدد روایت شده است و بعضى از شواهد دیگر نیز اعتبار آن را تأیید مى‌نماید.[1] انصافاً اطمینان به صدور آن از امام(علیه السلام) حاصل است.
علاوه‌برآن، برفرض كه در مثل این مورد سند ضعیف باشد، طبق قاعده تسامح در ادلّه سنن عمل مى‌شود؛ امّا به نظر حقیر، سند دعا واجد اعتبار كافى است و خواندن آن به نیت ورود جایز است.
پس از این مقدمه با استعانت از خداوند متعال براى اینكه به مفاد این دعا در حدّ بینش خود آگاهى یابیم، به شرح و تفسیر آن مى‌پردازیم و اعتراف مى‌كنیم كه كلمات صادر از اهل‌بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) از دعا و مواعظ و حقایق عرفانى و اخلاقى و تعالیم و رهنمودهاى ایشان در نواحى گوناگون برتر از آن است كه بتوان شرح تفسیر كامل بر آنها نگاشت و اگر بعضى فرازهاى سخنان آن بزرگواران را بتوان شرح و تفسیر جامع نمود، آن‌هم كار همه‌كس نیست و فقط بزرگانى مى‌توانند در این كار توفیق یابند كه در غور و دقت در احادیث و سخنان ایشان روزگارى را صرف كرده و با مكتب آن عزیزان درگاه خدا آشنا باشند.
امّا ضعیفانى چون مرا، غوّاصى در این دریاى ژرف بیكران و پرواز به این قلّه‌هاى بلند علم و معرفت هرگز میسر نخواهد شد. باید از خرمن معارف بزرگان و پرورش‌یافتگان این مكتب كسب فیض، بینش و آگاهى نماییم و بدانیم در این مسیر كه عالى‌ترین سیرهاى كمالى بشر وجود دارد، هرچه جلو برویم و با بال سعى و خلوص بر قله‌هایى
بس بلند پرواز كنیم، در برابر صاحبان مراتب عالى‌تر مانند نوزادى مى‌باشیم كه تازه چشم به دیدار جهان گشوده و بیرون از محدوده گهواره و اطاقش جایى را ندیده باشد و در برابر شخصى كه سفرهاى بسیار كرده و دریاها و كوه‌ها و اقیانوس‌ها و شهرهاى كوچك و بزرگ را دیده و به كرات آسمانى نیز سفر كرده، قرار گرفته باشد. با این اعتراف به ناتوانى و قصور و كوتاهى خود، شرح و تفسیر دعا را در دو بخش آغاز مى‌نماییم.
بخش اوّل: لغات دعا.
بخش دوم: تفسیر دعا.
در پایان نیز، بحث كلى در فایده دعا خواهیم داشت.
[1]. ازجمله مؤید صحّت حدیثى كه متضمّن این دعاست، این است كه صدوق در كمال‌الدین (ص512) و طوسی در مصباح‌المتهجد (ص411 - 416) دعاى دیگرى كه طولانى است از جناب شیخ ابى‌عمرو عثمان بن سعید عمروى نایب خاص حضرت صاحب‌الامر× روایت نموده است، و دعاى مذكور به همین دعایى كه ما از آن گفتگو مى‌نماییم آغاز شده است، فقط به‌جاى «لم أعرف نبیّك»، «لم أعرف رسولك» فرموده است. این دعا نیز دعاى شریفى است كه سیّد بن طاووس در جمال‌الاسبوع فرموده است، كه اگر از انجام آنچه ذكر كردیم، از تعقیب عصر جمعه عذر براى تو بود، پس بپرهیز از اینكه این دعا را مهمل گذارى و خدا را به آن نخوانى كه ما این دعا را شناختیم از فضل خدا ـ جل جلاله ـ كه ما را به آن مخصوص گردانید، پس بر آن اعتماد كن. ابن‌طاووس، جمال‌الاسبوع، ص315 - 319.