يكي ديگر از هدف‌هاي اسلام كه دنيا به آن رو مي‌رود به وجود آوردن يك جامعه جهاني و نظام واحد است كه همه اقوام و ملل در آن بگنجد و برتري ملّتي بر ملّتي و استثمار قومي از قومي از بين برود. تمام ذخاير نعمت‌ها به‌طور عادلانه بين انسان‌ها توزيع شود و امكانات ترقّي و پيشرفت براي همه به‌طور متساوي فراهم شود و تمام افراد بر اساس عضويت در يك جامعه بلكه يك خانواده با هم معامله و معاشرت و ارتباط مالي و اجتماعي و سياسي پيدا كنند و چنانچه در قرآن مي‌فرمايد:
جهانيان، امت واحده شوند.
عقيده به توحيد و يگانگي خدا، خودبهخود، اين فكر جامعه جهاني را ايجاد مي‌كند و اعتقاد به يكي بودن خداي همه، اصالت وجود جامعه متعدّد و تفرقه‌هاي موجود را طرد و نفي مي‌نمايد، لذا ملاحظه مي‌شود كه در انتخاب اسم اسلام براي اين دين جهاني چه عنايت و لطفي به كار رفته است تا عنوان و اسمي باشد كه به‌سوي تفرقه و اختلاف و انتساب به شخص يا طايفه يا ملّتي ندهد و به همه قابل تعلّق باشد و لفظي باشد كه مفهومش دين حق و حقيقت دين باشد.
[1]. انبياء، 92. «اين (پيامبران بزرگ و پيروانشان) همه امّت واحدى بودند (و پيرو يك هدف) و من پروردگار شما هستم پس مرا پرستش كنيد»!.