سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

44. سفارش پیامبر(ص) به ولایت‌پذیری

عَنْ عَمَّار بْنِ یَاسِر: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«اُوصِی مَنْ آمَنَ بِی وَصَدَّقَنی بِوِلَایَةِ عَلِیِّ بْنِ أَبی ‌طَالِبٍ، فَمَنْ تَوَلَّاهُ فَقَدْ تَوَلَّانِی وَمَنْ تَوَلَّانِی فَقَدْ تَولَّی اللهَ عَزَّ وَجَلَّ، وَمَنْ أَحَبَّهُ فَقَدْ أحَبَّنِی، وَمَنْ أَحَبَّنِی فَقَدْ أحَبَّ اللهَ تَعَالَی وَمَنْ أَبْغَضَهُ فَقَدْ أَبْغَضَنِی وَمَنْ أَبْغَضَنِی فَقَدْ أَبْغَضَ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ».[1]

از عمّار بن یاسر نقل است كه رسول خدا(ص) فرمود:

«به آن‌كس كه به من ایمان آورده و مرا تصدیق نموده سفارش می‌كنم به ولایت علی بن ابی‌طالب. هركس ولایت او را بپذیرد درحقیقت ولایت مرا پذیرفته و معتقد به ولایت من، ولایت الهی را پذیرفته، و هركس او را دوست بدارد درحقیقت مرا دوست داشته و كسی كه مرا دوست داشته

 

باشد درحقیقت، خدا را دوست داشته، و هركس او را دشمن بدارد حقیقتاً مرا دشمن داشته و هركس با من دشمنی ورزد در واقع با خداوند، دشمنی ورزیده است».

 

[1]. دیلمی، فردوس‌الاخبار، ج1، ص429، ح1751؛  شجری، امالی، ج1، ص134؛ متقی هندی، كنزالعمال، ج11، ص610؛ هیثمی، مجمع‌الزوائد، ح9، ص108 – 109؛ ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج42، ص239 – 240؛ ج52، ص7 – 8؛ قندوزی، ینابیع‌الموده، ج2، ص246.

نويسنده: