آیا زیادبودن لقبهای امام عصر ـ ارواحنا فداه ـ بهخاطر زیادی ویژگیهای ذاتی و روحی و جسمی اوست و یا این امر ناشی از بزرگی كارهای اصلاحی او میباشد؟
پاسخ:
از روایات استفاده میشود كه نامهای مبارك امام دوازدهم (ع) عبارتند از: قائم، مهدی، غایب و حجّت. بهعلاوه در احادیث مختلف از آن حضرت با عناوینی چون: حجةالله، خلیفةالله و القائم هم یاد شده است و علّت زیادبودن لقبهای آن حضرت همان دو جهتی است كه به آن اشاره شده است، البتّه در میان این القاب بعضی مشهورترند.
ممكن است اوضاع و احوال در یك زمان موجب توجه بیشتر مردم به یكی از این لقبها و یا صفات بشود و یا جنبه خاصّی از مسئله بیشتر مطرح گردد، در نتیجه سخنرانان و نویسندگان و یا شاعران آن لقب یا جنبه خاصّ را بیشتر مورد توجه قرار دهند، نظیر اسماءالحسنی خداوند متعال كه شرایط و احوال شخصی یا عمومی مردم موجب میشود كه به
یكی از آن اسمها مثلاً اسم «الشّافی» یا «السّلام» یا «الحافظ» یا «الرّازق» بیشتر توجه داشته باشند و خدا را با آن اسم بخوانند، امّا این بدان معنا نیست كه سایر اسماءالحسنی وجه تسمیه ندارند.
بنابراین هریك از اسمها و القاب امامزمان (ع) به یكی از اوصاف یا اعمال آن حضرت اشاره دارند و از اغلب آنها در روایاتی كه اصل مسئله امام دوازدهم و ظهورش را مطرح كردهاند یاد شده است، یعنی آن حضرت حتّی سالها قبل از آنكه خود و پدرشان متولّد شده باشند با این نامها و لقبها مشهور بودهاند.
در این جهت كه امام دوازدهم همان حضرت مهدی و حضرت مهدی همان امام دوازدهم است، عالمان بزرگ اهلسنّت با شیعه موافقت دارند و از همین رو افرادی مثل ابوداوود ـ مؤلّف كتاب سنن ـ اخبار امامان دوازدهگانه را در كتاب «المهدی» روایت كرده است[1] كه در القاب آن حضرت، به موعود انبیا بودن و حَسَب و نَسَب او اشاره میشود.