بسیار بسیار کسانی در عصر رسالت، عصر شخص رسول اکرم(ص) بودهاند، که همه روزه به دیدار آن حضرت نائل میشدند، ولی از آن حضرت دور، و از نعمت ایمان، محروم بودند.
منافقینی که در قرآن کریم از آنها بهشدّت مذمّت شده است، در مدینه، در محضر آن حضرت در مسجد، و در نماز جماعت، با آن حضرت بودند، ولی این حضور، برای آنها، دوری و محرومیت بود:
آنکه او روی به بهبود نداشت |
|
|
|
دیــدن روی نبی سود نداشت |
|
از سوی دیگر، کسانی بودند که مثل اویس قرنی، از نعمت حضور به ظاهر محروم بود، ولی بر بسیاری از آنان که در کنار پیغمبر(ص) بودند، شرف و افتخار داشت.