سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

پاسخ

نامه شما رسید، در جواب شما عرض می‎کنم:

یكی از آیات بزرگ الهی و شگفتی‌ها و ظرافت‌هایی كه در عالم

 

آفرینش، به‌خصوص انسان، تماشایی و عبرت‎انگیز و بینش‌آفرین است، زوجیّت و همسر و همدم و انیس و مونس‌بودن زن و مرد با یكدیگر است، كه واقعاً الآن كه این نوشته را می‎نویسم، واژه‎ای كه تعبیر از این زوجیّت و با هم‌شدن و باهم بودن و یكی‌شدن این دو جنس را بنماید، ندارم.

قرآن مجید می‎فرماید:

﴿هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَ اَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ﴾.[1]

بانوان برای شوهران لباس، و شوهران برای ایشان لباس می‎باشند.

و در آیه دیگر، پیرامون این رابطه می‎فرماید:

﴿وَ مِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجَاً لِتَسْكُنُوا اِلَیْهَا وَ جَعَلَ بَیْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً﴾؛[2]

یعنی همدم، مونس، غمخوار، متّحد، مشترك المنافع و موافق، همدل، نه معارض و نه جدا از هم و نه مستقلّ از هم، بلكه متّحد، اتّحادی كه بین هیچ دو نفری برقرار نمی‎شود.

حقیقت زوجیّت این معانی مقدّس و آرام‎بخش است. این است كه از دو جنس مخالف یك واحدِ به تمام معنا موافق، ساخته می‎شود، و اسلام به این جهت، به ازدواج و تقویت و تكمیل،

 

بسیار اهمّیّت داده است، و در اكثریت زنان و شوهران مسلمان، این روحیه، و این تجلّی و یگانگی و اتّحاد را، اگرچه بالطّبع فراهم است، فراهم‎تر می‎سازد، و اهتمام بر این است كه بنیاد قویم و مستحكم، از آسیب و تعرّض مصون بماند، و زن و مرد در دل به آن وفادار باشند.

 

[1]. «آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها هستید (هر دو زینت هم، و سبب حفظ یكدیگرید)». بقره، 187.

[2]. «و از نشانه‌های خداوند این است که از خودتان همسرانی برایتان آفرید تا مایه آرامش شما شوند و میان شما دوستی و مهربانی قرار داد». روم، 21.

نويسنده: 
کليد واژه: