2. اقرار به زبان

اقرار به زبان: علاوه بر اینکه، اقرار به زبان و اعلان ایمان بر همه واجب است، حکم به اسلام شخص کافر و معامله مسلمان با او و هم‌ردیف‌شدن با مسلمانان در حقوق اسلامی، توقّف بر گفتن شهادتین و اقرار به زبان دارد، و مادام که اقرارکننده آن را انکار و یا یکی از ضروریّات را به تفصیلی که در فقه بیان شده انکار نکرده باشد، مسلمان شناخته می‌شود، و با اقرار به ولایت به معنای اخصّ، مؤمن شمرده می‌شود. البته این اقرار به زبان، بدون معرفت و تصدیق قلبی، ایمان واقعی نیست.