بسم الله الرّحمن الرّحیم
قالَ اللهُ تَعالی:
مسلمانان، امت اسلام، ماه مبارک رمضان عید اولیاءالله و میعاد اصفیاءالله و بهار قرائت قرآن کریم و موسم حضور در مساجد و ضیافت و میهمانی خدا و بازگشایی یکی از بزرگترین مدرسه‌های عام آموزشی و تربیتی اسلامی را که شامل همگان از پیر و جوان و مرد و زن و عوام و خواص و دانشجو و استاد و کارگر و کارفرما و لشکری و کشوری و شهری و روستایی است، به همه تبریک و تهنیت عرض می‌نمایم.
مدرسه‌ای که کلاس‌های بزرگ آن مساجد و نمازجماعت‌ها و مجالس موعظه و تبلیغ معارف و احکام و هدایت همگان است و همه در هر درجه از علم و معرفت باشند، در آن شرف شرکت می‌یابند و در رأس همه قطب عالم امکان و عدل یگانه قرآن، حضرت صاحب‌الزمان مولانا المهدی- ارواح‌العالمین له الفداء - در آن حضور دارند و بیشتر از هرکس از رحمت‌ها و عنایات الهی که در این ماه نازل و متواتر است بهره‌مند می‌باشند.
مدرسه‌ای که کلاس‌های کوچک آن خانه‌های شخصی و اطاق‌های فردی است، کتاب‌های درسی آن قرآن مجید و نهج البلاغه و احادیث شریفه و صحیفه کامله و دعای افتتاح و دعای جامع و معرفت بخش و سازنده ابوحمزه است.
راستی این ماه بزرگ چه ماه جامعی است، ما مسلمانان باید خدا را از این برنامه‌ها و فرصت‌های خوب و سازنده‌ای که به امت اسلام موهبت شده است سپاسگزار باشیم.
باید قدر این هدایت‌ها را بشناسیم و در حقایق آن تفکر و اندیشه داشته باشیم، در معانی دعاها تأمل کنیم، پیام‌هایی را که روزه و این دعاها به جامعه ما، به مسئولین امور، به افراد و اشخاص، به مقامات لشکری و کشوری و به توانگران و به فقرا و به علما و دانشمندان و نویسندگان و همه اقشار دارند به گوش‌جان بشنویم.
عزیزان، برادران و خواهران، خدا می‌داند اکنون که این سطور را برای آنکه تقدیم خدمت شما بنمایم می‌نویسم، جمال ماه رمضان را چنان زیبا و عالم‌آرا می‌بینم و از آن به‌‌قدری احساس لذت و ایمان می‌نمایم که خود را از توصیف آن عاجز می‌یابم من باید بگویم اگر امثال این بنده حقیر ناچیز این ماه شریف را به این جمال می‌بینیم، اهل‌الله و کسانی که بیشتر و بیشتر به معانی این ماه و آداب و برنامه‌های آن آگاهی دارند آن را در چه جمالی می‌بینند.
حضرت رسول اکرم (ص)، و ائمه طاهرین علیهم‌السلام این ماه عزیز را در چه جمالی دیده و می‌بینند که در عین حال بخشی و جلوه‌ای از جمال اسلام است.
برادران و خواهران به این دین و به این افتخارات، به اسلام، به قرآن به هویت اسلامی، به عزت اسلامی خود، به ماه رمضان، به ولایت اهل‌بیت علیهم‌السلام، ببالید. در این ماه مبارک با اسلام، با قرآن با احکام خدا تجدید عهد نمایید؛ (وَلِلّهِ العِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤمِنینَ)[2] عزت اسلامی، دین خدا و اخلاق و سنت‌های اسلامی را عزیز و گرامی بدارید. در مساجد و مراسم این ماه شرکت نمایید و شکوه التزام خود را به دین و شعائر اسلام نشان بدهید؛ در هر کجا و در هر شهر و روستا هر مسجدی را اهلش خالی بگذارند، آن مسجد به خدا از اهلش شکایت می‌نماید.[3]
فاضل‌ترین اعمال در این ماه و در همه ماه‌ها ترک گناه، ترک حرام، ترک معصیت است، مواظب و مراقب خود باشید، دشمنان اسلام برای ضربه زدن به حیثیت اسلامی ما کمین گرفته و دائماً در توطئه هستند؛ به اسم آزادی، به اسم حقوق بشر، به اسم تساوی زن و مرد و به اسم‌های دیگر می‌خواهند ما را از اسلام جدا کنند و به شخصیت اسلامی ما ضربه بزنند، با ایادی خود، با قلم‌های مسموم، با تبلیغات، با اختلاط زن و مرد، با زیر سؤال بردن احکام خدا معروف را منکر و منکر را معروف جلوه می‌دهند؛ به هوش باشید، در جای خود بایستید، سنت‌های اسلامی را محکم نگاه دارید؛ دشمن موسیقی را به اسم هنر، بی‌بندوباری و بی‌اعتنایی به احکام و آداب را به اسم آزادی ترویج می‌نماید.
دیگران اگر در تکنیک و صنعت و زور و استیلا و استکبار قدرت یافته‌اند و با این زور و قلدری می‌خواهند فرهنگ منحط و فاسد خود را بر دنیا حاکم کنند، در اخلاق، در انسانیت در حیا و شرافت و وجدان و کرامت بشری بسیار پست و پوچ و بی‌محتوا و مصداق (یَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِنَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ عَنِ الآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ)[4] و (... أُولَئِكَ كَالأنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ [5]) می‌باشند، ارزش‌هایشان ضدارزش و هنرهایشان عیب است، در برابر چشم میلیاردها انسان مظالمی که در تاریخ بشریت بی‌سابقه است، مرتکب می‌شوند و از کسی حیا نمی‌کنند و خود را متمدن می‌شمارند.
در چنین دنیایی مؤمنان به اسلام و احکام اسلام بیندیشند و در حفظ مواقف و مواضع اسلامی سستی نکنند. این وعده خداست باید هشیار باشند، هم بر خود واجب بدانند که در برابر این زورگویی‌ها آماده دفاع باشند و به هر سلاح لازم مسلح باشند و هم خطر هجوم‌های به اصطلاح فرهنگی آنها را به اسلام و به اخلاق و آداب و سنن اسلامی کم نگیرند و استقلال اسلامی خود را در برابر دشمنان حتی در ظاهر لباس و عادات متعارف حفظ نمایند و فقط به اسلام و احکام اسلام بیندیشند و در حفظ مواقف و مواضع اسلامی سستی نکنند، این وعده خداست: (وَلا تَهِنُوا وَلا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ[6] ).[7]