یكی از حوادث بزرگ ماه مبارک رمضان كه سیر تاریخ اسلام را تغییر داد، شهادت مولای متقیّان، امیر مؤمنان علی (ع) بود.[1]
علی (ع) همان كسی است كه پیامبر (ص) او را از كودكی با آواز دلنواز و ملكوتی خود می‌خوابانید و نوازش می‌كرد و پرورش می‌داد؛ همان كسی كه در غار حرا هنگامی كه پیامبر (ص) به پرستش و عبادت خدا و تفكّر مشغول بود، او را همراهی می‌كرد. علی (ع) همان كسی است كه پیامبر (ص) تمام علوم خویش را به او آموخت تا نسخه‌ای از اصل باشد.
او كه موحّد به دنیا آمد، موحّد از این جهان گذشت، و به پرستش بت‌ها آلوده نگردید.[2] هرگز در اسلام كسی به سابقه او نمی‌رسد و هیچگاه از پیامبر (ص) و دین و روش او جدا نشد و حتّی هفت سال بیش از دیگران با پیامبر (ص) نماز خواند.[3]