يكي از حوادث بزرگ ماه مبارک رمضان كه سير تاريخ اسلام را تغيير داد، شهادت مولاي متقيّان، امير مؤمنان علي (ع) بود.[1]
علي (ع) همان كسي است كه پيامبر (ص) او را از كودكي با آواز دلنواز و ملكوتي خود مي‌خوابانيد و نوازش مي‌كرد و پرورش مي‌داد؛ همان كسي كه در غار حرا هنگامي كه پيامبر (ص) به پرستش و عبادت خدا و تفكّر مشغول بود، او را همراهي مي‌كرد. علي (ع) همان كسي است كه پيامبر (ص) تمام علوم خويش را به او آموخت تا نسخه‌اي از اصل باشد.
او كه موحّد به دنيا آمد، موحّد از اين جهان گذشت، و به پرستش بت‌ها آلوده نگرديد.[2] هرگز در اسلام كسي به سابقه او نمي‌رسد و هيچگاه از پيامبر (ص) و دين و روش او جدا نشد و حتّي هفت سال بيش از ديگران با پيامبر (ص) نماز خواند.[3]