برادر عزیز!
چیزی از خدا ظاهرتر نیست. خدا همه‌جا به چشم عقل دیده می‌شود، و خلاصه اینکه بشر، حداقل خود را بر سر دوراهی می‌بیند: یک راه این است که همین وجود خودش با این تناسب چشم، گوش، معده، پوست، مو، انگشت، استخوان و غیرها که هر کدام نبود وجود ناقص بود و کمبود داشت، خودش و ماده بی‌شعور، آن را به وجود آورده، یا عقل و شعور و مدبّر و صانع و حکیمی بزرگ آن را آفریده است.
این نقش عجیب را کسی کشیده است، یا خودش، یا طبیعت بی‌عقل و شعور آن را به وجود آورده است!
حال شما و هرکسی دیگر، کدام را اختیار می‌کنید؟
قرآن کریم در همه آیات متعددی که مردم را به تفکّر و به خودآگاهی دعوت می‌کند همین پرسش را دارد که ظاهراً جواب همه عقلا و حکما مثبت بوده، و هیچ عاقلی پیدا نشده که به‌طور جزمی جواب منفی بدهد:
[1]. لقمان، 25. «و اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده است، بی‌تردید می‌گویند خدا آنها را آفریده است».