امام حسن(علیه‌السلام) در خانه وحي، پرورش يافت؛ و در مدرسه توحيد، و در آغوش لطف و مرحمت جدّش پيغمبر(ص) مورد تربيت قرار گرفت.[1]
ايشان در مكارم اخلاق و خوي پسنديده و روش نيكو، نمونه بود و يكي از علل محبوبيّت فوق‌العاده آن حضرت، همان اخلاق كريمه‌اش بود كه همگان او را به‌خاطر داشتن صفات حميده مي‌ستودند.
ادب، حِلم، فصاحت، صداقت، سخاوت، شجاعت، تقوا، عبادت، زهد، تواضع و ساير خصايصِ ستوده، همه در او جمع، و خُلق و خوي محمّدي در او ظاهر و هويدا بود.
با نقل چند حكايت از اخلاق مرضيّه آن حضرت، اين كتاب را زينت مي‌دهيم:
[1]. ابوعلم، اهل‌البيت (علیهم‌السلام) ، ص267 ـ 268.