38. معيار ايمان و نفاق

عَنْ أَبِي‌ ذَر: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«عَلِيٌّ بَابُ عِلْمِي، وَمُبَيِّنٌ لِاُمَّتِي مَا اُرْسِلْتُ بِهِ مِنْ بَعْدِي. حُبُّه إِيمَانٌ، وَبُغْضُهُ نِفَاقٌ، وَالنَّظَرُ إِلَيْهِ رَأْفَةٌ وَمَوَدَّتُهُ عِبَادَةٌ».[1]

از ابوذر روايت است كه رسول خدا(ص) فرمود:

«علي دروازه دانش من است، و پس از من، تبيين‌كنندة رسالتم (دين خدا) برای امّتم خواهد بود؛ دوستي‌اش ايمان و دشمني‌اش نفاق و دورويي است، و نگريستن به رخسارش از روي رأفت و مودّت، عبادت است».

[1]. ديلمي، فردوس‌الاخبار، ج3، ص91؛ ابن‌حجر عسقلانی، زهرالفردوس، ج2، ص 316 ـ 317، به‌صورت مسند؛ متقی هندی، كنز‌العمال، ج11، ص614-615؛ ابن‌تیمیه، القول‌الجلي، ح38 و غير آنها. و مانند آن چيزي است كه روايت كرده‌اند در المستدرك، 36؛ مناوی، كنوزالحقائق، ص188؛ ابونعیم اصفهانی، حلية‌الاولياء، ج1، ص63؛ صالحی شامی، سبل‌ الهدی ‌و‌ الرشاد، ج11، ص293؛ قندوزی، ينابيع‌الموده، ج2، ص240.