شنبه: 1/ارد/1403 (السبت: 11/شوال/1445)

67. زینت علی(ع)

عَنْ عَمَّار بْنِ یَاسِر: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«یَا عَلِیُّ، إِنَّ اللهَ تَعَالَی قَدْ زَیَّنَكَ بِزِینَةٍ لَـمْ تُزَیَّنُ الْعِبَادُ بِزِینَةٍ أَحَبُّ إِلَی اللهِ تَعَالَی مِنْهَا، هِیَ زِینَةُ الْأَبْرَارِ عِنْدَ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ: الزُّهْدُ فِی الدُّنْیَا، فَجَعَلَكَ لَا تَزْرَأُ مِنَ الدُّنْیَا شَیْئاً وَلَا تَزْرَأُ الدُّنْیا مِنْكَ شَیْئاً وَوَهَبَ لَكَ حُبَّ الْـمَسَاكِینَ، فَجَعَلَكَ تَرْضَی بِهِمْ أَتْبَاعاً، وَیَرْضُونَ بِكَ إِمَاماً».[1]

 

از عمّار بن یاسر روایت شده كه رسول خدا(ص) فرمود:

«ای علی! خدای متعال تو را به زینتی آراسته است كه هیچ بنده‌ای به زیوری چنین مزیّن نگشته و خدا آن را بیش از هر زینت دیگری دوست دارد و آن زهد در دنیاست كه زینت نیكوكاران در نزد خدای با عزّت و جلال است.

پس تو را طوری قرار داده كه نه از دنیا دست تو را می‌گیرد و نه دنیا چیزی از تو به دست می‌آورد. خدا در وجود تو علاقه به مساكین را عطا كرد، پس تو را طوری قرار داده كه راضی شدی كه رهبر آنها باشی و آنان نیز به پیشوایی چون تو خشنودند».

 

[1]. ابونعیم اصفهانی، حلیة‌الاولیاء،‌ ج1، ص71؛ ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج42، ص282؛ ابن‌مغازلی، مناقب، ص110؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج11، ص626؛ صالحی شامی، سبل‌ الهدی و الرشاد، ج11، ص296؛ و در اسد الغابه (ابن‌اثیر جزری، ج4، ص23) مانند آن ثبت شده است.

و نزدیك به این مضمون در فردوس‌الاخبار (دیلمی، ج5، ص409) و جمع‌الجوامع (سبکی، ج1، ص968) آمده است. طبرانی در المعجم‌الاوسط (ج2، ص337) از عمّار بن یاسر نقل كرده كه گفت: از پیامبر اكرم(ص) شنیدم به علی(ع) فرمود: «خداوند متعال تو را به زیوری آراسته است كه هیچ‌یك از بندگان را به زیوری مانند آن، نیاراسته. خداوند متعال دوستی بینوایان و در كنار آنان بودن را مورد علاقه تو قرار داده و تو را به پیشوایی آنان برگزیده كه تو به آنان خشنودی و برایت پیروانی در نظر گرفته كه آنان به پیشوایی تو خرسندند. پس خوشا بر آنان كه تو را دوست بدارند و تو را می‌پذیرند و وای بر آنهایی كه با تو دشمنی ورزند». ر.ک: هیثمی، مجمع‌الزوائد، ج9، ص132.

و خوارزمی در المناقب (ص117)، از عمر بن عبدالعزیز نقل كرده كه گفت: «بعد از رسول خدا(ص) در میان امت آن حضرت كسی را زاهد‌تر از علی بن ابی‌طالب سراغ نداریم».

نیز ر.ك: ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج42، ص489؛ ابن‌مردویه اصفهانی، مناقب، ص95.

نويسنده: 
کليد واژه: