42. عبادت بدون ولایت امیرمؤمنان(ع) اثری ندارد

عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی ‌طَالِبٍ(ع): قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«لَوْ أَنَّ عَبْداً عَبَدَ اللهَ مِثْلَ مَا قَامَ نُوحٌ فِی قَوْمِهِ، وَكَانَ لَهُ مِثْلُ اُحُدٍ ذَهَباً فَأَنْفَقَهُ فِی سَبِیلِ اللهِ، وَمُدَّ فِی عُمْرِهِ حَتَّی یَحُجَّ أَلْفَ عَامٍ عَلَی قَدَمَیْهِ، ثُمَّ قُتِلَ بَیْنَ الصَّفَا وَالْـمَرْوَةِ مَظْلُوماً، ثُمَّ لَمْ یُوَالِكَ یَا عَلِیُّ، لَمْ یَشُمَّ‌ رَائِحَةَ الْـجَنّةِ وَلَمْ یَدْخُلْهَا».[1]

از علی بن ابی‌طالب(ع) روایت شده كه رسول خدا(ص)  فرمود:

«هرگاه بنده‌ای خدا را به‌مدّت عمر نوح كه در میان قومش قیام كرد [نهصد و پنجاه سال] به عبادت خدا بپردازد، و به مقدار كوه احد طلا داشته باشد و در راه خدا انفاق كند، و بر فرض به‌قدری عمر كند تا بتواند با پای پیاده هزار سال حجّ به‌جا آورد، و بعد (در بهترین مكان) بین صفا و مروه به ناحق كشته شود، اما ولایت تو را قبول نداشته باشد، بوی بهشت به مشام او نمی‌رسد و داخل آن نمی‌شود».

[1]. دیلمی، فردوس‌الاخبار، ج3، ص409 - 410؛ کنانی، تنزیه‌الشریعه، ج1، ص398؛ خوارزمی، المناقب، ص67 – 68.