42. عبادت بدون ولايت اميرمؤمنان(ع) اثري ندارد

عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي ‌طَالِبٍ(ع): قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«لَوْ أَنَّ عَبْداً عَبَدَ اللهَ مِثْلَ مَا قَامَ نُوحٌ فِي قَوْمِهِ، وَكَانَ لَهُ مِثْلُ اُحُدٍ ذَهَباً فَأَنْفَقَهُ فِي سَبِيلِ اللهِ، وَمُدَّ فِي عُمْرِهِ حَتَّی يَحُجَّ أَلْفَ عَامٍ عَلَی قَدَمَيْهِ، ثُمَّ قُتِلَ بَيْنَ الصَّفَا وَالْـمَرْوَةِ مَظْلُوماً، ثُمَّ لَمْ يُوَالِكَ يَا عَلِيُّ، لَمْ يَشُمَّ‌ رَائِحَةَ الْـجَنّةِ وَلَمْ يَدْخُلْهَا».[1]

از علي بن ابي‌طالب(ع) روايت شده كه رسول خدا(ص)  فرمود:

«هرگاه بنده‌اي خدا را به‌مدّت عمر نوح كه در ميان قومش قيام كرد [نهصد و پنجاه سال] به عبادت خدا بپردازد، و به مقدار كوه احد طلا داشته باشد و در راه خدا انفاق كند، و بر فرض به‌قدري عمر كند تا بتواند با پاي پياده هزار سال حجّ به‌جا آورد، و بعد (در بهترين مكان) بين صفا و مروه به ناحق كشته شود، اما ولايت تو را قبول نداشته باشد، بوي بهشت به مشام او نمي‌رسد و داخل آن نمي‌شود».

[1]. ديلمي، فردوس‌الاخبار، ج3، ص409 - 410؛ کنانی، تنزيه‌الشريعه، ج1، ص398؛ خوارزمي، المناقب، ص67 – 68.