در شأن نزول آيه شريفه:
«کیست آن‌کسی که به ]بندگان[ خدا وام نیکویی دهد تا ]خدا[ آن را برای او چندین برابر بیفزاید؟».
در كتب تفسير روايت شده است كه پيغمبر اعظم’ فرمود:
«هركسی صدقهاي بدهد، در بهشت دو چندان براي اوست».
ابوالدّحداح عرض كرد: يا رسولالله! من دو باغ دارم، اگر يكي از آنها را صدقه بدهم، دو مانند آن در بهشت براي من خواهد بود؟
فرمود: بلي.
عرض کرد: مادر دحداح نيز با من خواهد بود؟
فرمود: بلي.
عرض کرد: فرزندانم با من هستند؟
فرمود: بلي.
ابوالدّحداح باغ آبادتر را صدقه داد؛ پس آيه: ﴿مَنْ ذَاالَّذِي...﴾ نازل شد.
ابوالدّحداح به باغ آمد و ديد كه همسر و فرزندانش در آنجا هستند. بر در باغ ايستاد و بدون اينكه قدم در باغ بگذارد از همان جا صدا زد:
يا اُمَّ‌الدّحداح!
همسرش گفت: لَبَّيْكَ يَا أَبَا الدَّحْدَاحِ!
ابوالدّحداح گفت: من اين باغ را صدقه قرار داده و دو مانندِ آن در بهشت خريدهام و شما نيز با من هستيد.
همسرش گفت: خدا بركت دهد به آنچه خريداري كردهاي.
همه از باغ بيرون آمدند و باغ را تسليم كردند.
پيغمبر(ص) فرمود:
«چه بسيار درختهاي خرما كه در بهشت خوشههاي آن (از سنگيني) براي ابي‌الدّحداح به‌سوي زمين متمايل باشد».