در شأن نزول آیه شریفه:
«کیست آن‌کسی که به ]بندگان[ خدا وام نیکویی دهد تا ]خدا[ آن را برای او چندین برابر بیفزاید؟».
در كتب تفسیر روایت شده است كه پیغمبر اعظم’ فرمود:
«هركسی صدقهای بدهد، در بهشت دو چندان برای اوست».
ابوالدّحداح عرض كرد: یا رسولالله! من دو باغ دارم، اگر یكی از آنها را صدقه بدهم، دو مانند آن در بهشت برای من خواهد بود؟
فرمود: بلی.
عرض کرد: مادر دحداح نیز با من خواهد بود؟
فرمود: بلی.
عرض کرد: فرزندانم با من هستند؟
فرمود: بلی.
ابوالدّحداح باغ آبادتر را صدقه داد؛ پس آیه: ﴿مَنْ ذَاالَّذِی...﴾ نازل شد.
ابوالدّحداح به باغ آمد و دید كه همسر و فرزندانش در آنجا هستند. بر در باغ ایستاد و بدون اینكه قدم در باغ بگذارد از همان جا صدا زد:
یا اُمَّ‌الدّحداح!
همسرش گفت: لَبَّیْكَ یَا أَبَا الدَّحْدَاحِ!
ابوالدّحداح گفت: من این باغ را صدقه قرار داده و دو مانندِ آن در بهشت خریدهام و شما نیز با من هستید.
همسرش گفت: خدا بركت دهد به آنچه خریداری كردهای.
همه از باغ بیرون آمدند و باغ را تسلیم كردند.
پیغمبر(ص) فرمود:
«چه بسیار درختهای خرما كه در بهشت خوشههای آن (از سنگینی) برای ابی‌الدّحداح به‌سوی زمین متمایل باشد».