در این خودسازی، انسان نقش اساسی و بنیادی دارد؛ انجام وظایف و تكالیف و عبادات و ترك گناه كه ادامه یافت، روشنی باطن بیشتر و بیشتر میشود، و سفر آنان الی الله و بهسوی خدا شتاب میگیرد تا تمام قلب، روشن و منوّر گردد؛ و بهعكس ارتكاب محرّمات، گناهان و ترك عمل به هدایتهای دینی قلب را تاریك و سیاه و روح را آلوده و تباه میسازد.