سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

نظر عبرت

اگر نظر انسان، نظر عبرت باشد و از ظاهر دنیا، باطن آن را بشناسد،

 

نگاهش به هر چیزی و هر پدیده‎ای او را از جهات متعدد هشیار و بیدار می‎سازد و در هر ذرّه‎ای از ذرّات عالمِ امكان و هر برگی از برگ‌های درختان، ابوابی از معرفت و راه‌هایی برای نیل به سعادت می‎یابد‌؛ به‌شرط اینكه در زمره آنان باشد كه: ﴿وَیَتَفَكَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلاً﴾[1] در شأن آنها است و از مردمانی كه وصف آنها ﴿لَهُمْ قُلُوبٌ لَایَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لَایُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا یَسْمَعُونَ بَهَا﴾[2] است، نباشد.

بنابراین، كتاب تكوین ـ سراسرش و تمام ذرّاتش، كلمات، آیات و حروفش ـ پُر است از موعظه و نصیحت‌؛ به‌شرط اینكه، شخص، سواد خواندن آن و عقل فهم معانی آن را داشته باشد.

 

[1]. آل‌عمران، 191. «و در آفرینش آسمان‌ها و زمین مى‎اندیشند كه پروردگارا این را بیهوده نیافریده‎اى!».

[2]. اعراف، 179. «دل‌هایى دارند كه با آن در نمى‎یابند ، و دیدگانى دارند كه با آن نمى‎بینند، و گوش‌هایى دارند كه با آن نمى‎شوند».

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: