عزيزان من! تكليف؛ يعني اين گوي و اين ميدان، اين شما و اين‌همه فرصت‌هاي سعادتبخش، اين نيروها و استعدادهاي خداوندي، تكليف؛ يعني ورود به دوره سازندگي، خودسازي، مسئوليّت و ورود در امتحانات الهي و سرآغاز آمادگي براي سير راه تكامل و تعالي، تكليف؛ يعني زندگي آگاهانه و خردپسند.
شما خود را براي اين زندگي آماده سازيد و خود را به هيچ چيز و به هيچ‌كس و به هيچ قيمت، جز به خدا و به ثواب خدا نفروشيد.
«إِنَّهُ لَيْسَ لأَِنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةَ فَلَا تَبِيعُوهَا إِلَّا بِهَا».[1]
اميرالمؤمنين(علیه‌السلام) ميفرمايد: براي نفس شما قيمتي جز بهشت نيست، جانتان و خودتان را غير از بهشت، به چيز ديگري، نفروشيد.
[1]. نهج‌البلاغه، حكمت 456؛ ليثی واسطی، عيون الحکم و المواعظ، ص108. «به‌راستى‌كه جز بهشت، هيچ ارزشى براى جان‌هايتان نيست؛ پس جان‌هايتان را به غير از بهشت، نفروشيد».