مظاهر دنيا و مقامات ظاهري، معيار، نشان قدر معنوي و حقيقي و شأن اشخاص نيست كه: «اَلْاَکْثَرُونَ هُمُ الْأَقَلُّونَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ».[1]
هر‌چه خود را در مقايسه با ديگران كمتر بشماري و تواضع بيشتر داشته باشي، به مقامات و درجات بالاتر نايل ميشوي.
امر به معروف و نهي از منكر، سعي و كوشش در اعلاي كلمه اسلام و تبليغ مكتب اهل‌بيت علیهم‌السلام را كه مكتب اصل و اصيل اسلام است، هميشه وجهه همت خود قرار بده و حب في الله و بغض في الله را در همه احوال و كارها مراعات كن! «أَوْثَقُ عُرَی الْإِيمَانِ اَلْحُبُّ فِي اللهِ وَالْبُغْضُ فِي اللهِ».[2]
بر راستي و صداقت، درستي و امانت و حفظ عهد و وفاي به وعده كه از موجبات مهم عزّت دنيا و آخرت و اعتلا و اعتبار جامعه است، ملازمت و مداومت داشته باش كه در حديث است: «به نماز و روزه بسيار شخص نظر نكنيد، بلكه به صدق و راستي او
در گفتار و اداي امانت او نظر كنيد». [3] و از رسول اكرم(صلی‌الله علیه و آله) است كه فرمود: امّت من همواره در خير هستند، مادامي كه امانت را غنيمت و صدقه دادن را غرامت و خسارت نبينند؛ «لَا تَزَالُ اُمَّتِي بِخَيْرٍ مَالَمْ تَرَ اَلْأَمَانَةَ مُغْنَماً وَالصَّدَقَةَ مَغْرَماً».[4]
[1]. احمد بن حنبل، مسند، ج2، ص399؛ ج5، ص152؛ بخاری، صحيح، ج7، ص177؛ مسلم نيشابوری، صحیح، ج3، ص75؛ متقی‌هندی، كنزالعمّال، ج6، ص356. «كسانى كه در دنيا دارا هستند همان‌ها در روز قيامت بي‌چيز و ندارند».
[2] . برقی، المحاسن، ج1، ص165؛ صدوق ، معانى‌الاخبار ، ص 398 – 399؛ همو، من لا يحضره الفقيه، ج4، ص362؛ ابن‌عبدالبر، التمهيد، ج9، ص245؛ قطب راوندی، الدعوات، ص28. «محکم‌ترين دستگيره‌های ايمان، دوست داشتن در راه خدا و دشمن داشتن برای خداست».
[3]. كلينى، الكافى، ج2، ص105؛ حر عاملی، وسائل‌الشیعه، ج13، ص218 – 219. قالَ الصّادِقُ×:« لا تَنْظُرُوا إِلَى طُولِ رُكُوعِ الرَّجُلِ وَسُجُودِهِ، فَإِنَّ ذَلِكَ شَىْءٌ اعْتَادَهُ، فَلَوْ تَرَكَهُ، اسْتَوْحَشَ لِذلِكَ وَلَكِن انْظُرُوا إِلَى صِدْقِ حَدِيثِهِ وَأَدَاءِ أَمَانَتِهِ».
[4]. حلوانی، نزهة‌الناظر، ص15.