ثانياً، همه، چشم اميد به شفاعت كبراي حضرت رسول اكرم(صلی الله علیه و آله) و اهل‌بيت طاهرين آن حضرت(علیه‌السلام) داريم. اگر بتوانيم رابطه خود را با آن بزرگوار نگاه داريم و با آن به عالم ديگر برويم، هرچند شفعا در روز قيامت بسيارند ـ كه از آن جمله، شفاعتِ علما، كه پاسداران واقعي دين و احكام و مدافع از حدود و ثغور اسلام و جنود حضرت
صاحب‌الامر(عج) هستند، و آنچه موقعيت درخشان و جلوه خاصي دارد، همان شفاعت محمد و آل محمد – صلوات الله عليهم - است كه شيعيان و مؤمنان را به سرمنزل نجات و علوّ درجات نايل مينمايد و با اين شفاعت جا دارد كه بگوييم:
|
طوبي كه خورد آب ز سرچشمة كوثر |
|
فارغ بود از تربيت باد بهاري |
امثال شما مؤمنان متعهد را چه حاجتي به شفاعت مثل اين بندة حقير سراپا تقصير، ميباشد، كه اگر هم از شفاعت به سهمي مفتخرم سازند، آن‌هم به شفاعتِ محمد و آل محمد - صلوات الله عليه و عليهم - است.
برحسب احاديث شريفه، درصورتي‌كه موانع شمول شفاعت در اشخاص نباشد، صاحبان درجات عالي و اعلا، از صاحبان مراتب پايينتر و ادنی، شفاعت مينمايند. اين شفاعت نه‌فقط در ارتباط با عفو از گناهان است، بلكه شامل اخيار و محسنين نيز ميشود و بر علوّ درجات و كثرت اجر و ثواب آنها ميافزايد.