سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

ملامت نفس

این روحیه گله از نفس و توجه به منابع روحانی یا ]توجّه به[ ابتلا به خسارت‌ها و زیان‌های معنوی، دلیل بیداری ضمیر و حیات قلب و آگاهی و سلامتی روح است و ضد حالت غفلت و بی‎اعتنایی به گناه است و حالت معاتبه نفس است، كه در اصلاح باطن بسیار مؤثر است.

در احادیث شریفه، قریب به این مضمون آمده است كه در امم گذشته، شخصی بود كه سالیان دراز عبادت می‎كرد، سپس به رسم آن زمان‎ها قربانی كرد و مقبول درگاه الوهیت -  عزّ اسمه - نشد. او خود را و نفس خود را مخاطب قرار داد و گفت: «به من نرسید آنچه رسید مگر از تو و نیست گناه، مگر از تو». خطاب شد كه:  «این نكوهش و توبیخ نفس، از آن سال‌ها عبادت، بهتر است».[1]

 


[1]. حمیری قمی، قرب‌الاسناد، ص392؛ کلینی، الکافی، ج2، ص73.

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: