سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

رابطه استاد و شاگرد

وظیفه معلم و استاد هم، این است كه با دانشجو و دانش‌آموز، با

 

حلم، بردباری، مهر و رأفت رفتار نماید، از لغزش و خطای آنها چشم بپوشد، و با زبان نرم و ملاطفت، اشتباهات آنان را تذكر دهد.

رابطه شاگرد و استاد، رابطه‎ای معنوی است كه هیچ‌گاه فراموش نمی‎شود. در حدیث است: «تَوَاضَعُوا لِمَنْ تَتَعَلَّمُونَ مِنْهُ الْعِلْمَ وَلِمَنْ تُعَلِّمُونَهُ»،[1] این حدیث هم توصیه به شاگرد است كه با فروتنی و تواضع، از استاد، احترام و تكریم نماید و هم تعلیم به معلّم است كه با مهر، محبت و تواضع، شاگرد را به فرا گرفتن علم و دانش تشویق نماید تا دانشجو به تحصیل علم و معرفت رغبت و میلش بیشتر شود و با اشتیاق، هر كجا اشتباهی دارد، به معلّم مراجعه نماید.

اما در مورد سؤال، وظیفه دانش‌آموزان این است كه طوری رفتار نمایند كه موجب خشم معلم نشود و در مقام تلافی نسبت به معلم بر نیایند، و «جورِ استاد، به ز مِهرِ پدر» را مراعات نمایند، و وظیفه مدیریت آموزشگاه و مسئولین، اشراف بر جریان وضع تعلیم، تدریس، اخلاق و رفتار معلّمان، اساتید و كلیه امور آموزشگاه است كه اگر از این‌گونه بدزبانی‌ها و نواقص و برخوردهایی كه در روحیه دانش‎آموزان و اخلاق آنها اثر می‎گذارد، مشاهده شود، به معلّم به‌طور خصوصی، نه در برابر دانش‎آموزان، انعكاس سوء این برخوردها را

 

تذكر دهند و او را به حُسن اخلاق، عفّت زبان و حفظ شأن معلّم توصیه نمایند و محیط آموزشگاه را از این نواقص مصونیت دهند.

والله العالم

لطف‌الله صافی

 

 

 

[1]. لیثی واسطی، عیون‌ الحکم و المواعظ، ص202؛ طبرسی، مشكاة‌الانوار، ص242‌. «در برابر آنان‌كه علم را از آنها فرا مى‎گیرید و نیز آنها كه دانش مى‎آموزند، تواضع كنید».

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: