بنابراین، دین، همهاش سلوك و سیر الی الله و تهذیب و تصفیه و تحلیه و تكمیل است. این سیر و سلوك، عمل است كه: ﴿مَنْ عَمِلَ صَالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ﴾،[1] موجب حیات طیّبه میگردد و با عمل، التزام، ایمان، تعهد، خلوص نیت و خلاصه، دو بال علم و عمل، انسان به این مقامات نایل میشود و در مشاهد عالیه، حضور مییابد.
[1]. نحل، 97. «هركس از مرد یا زن ، كه كار نیك كند و مؤمن باشد ، به زندگانى پاك و پسندیدهاى زندهاش مىداریم و به بهتر از آنچه كردهاند پاداششان را مىپردازیم».