لذا برحسب اطلاق روايات، حضرت رسول اكرم(صلی‌الله علیه و آله) از كل افرادي كه مانعي از شفاعت از آنها نباشد، شفاعت ميفرمايد، از عُصات و گناهكاران امّت، از اخيار و صديقين و شهدا و صالحين و بلكه انبيا و ائمه طاهرين(علیهم السلام).
شفاعت از گناهكاران، موجب بخشش و عفو آنان و ]شفاعت[ از ديگران موجب ارتقاي مرتبه و تقرّب بيشتر ميگردد، به اين معنا، شفاعت حضرت رسول اكرم و ائمه طاهرين(علیهم‌السلام) همه شخصيت‌ها و صاحبان
مقامات بلند و همه مؤمنين را شامل ميشود و وسايل و اسباب شفاعت از عُصات نيز به‌قدري فراگير است كه حتي نام آنها را نيز فرا ميگيرد، و در صورت ضرورت، كساني كه به نام محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين و ... نامگذاري شدهاند نيز شفاعت، شامل حال آنها ميگردد.