سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

والدین

پدر او عالم عارف، مرحوم آیت‎الله آخوند ملا محمدجواد صافی (متولد 1287 ق) بود كه علاوه بر تخصّص، تحقیق، تألیف و تدریس در گرایش‎های مختلف علوم اسلامی مانند فقه، اصول، كلام، اخلاق، حدیث و...، در زمینه هنرهای ارزشمندی چون شعر و خوشنویسی نیز سرآمد بود. زهد، تقوا، عشق به ولایت و فضیلت‌های علمی اخلاقی آن بزرگ‌مرد، از یك سو و مواضع قدرتمندانه او در سنگر امر به معروف و نهی از

 

منكر و جبهه‌گیری‎های صریحش در برابر افكار انحرافی، غیرمتدیّنان، ظالمان و جابران آن روزگار از سویی دیگر، هر قدر كه مردم گلپایگان را شیفته و مطیع محض او می‎نمود، هیئت‌حاكمه، خوانین و زورگویان را در برابرش شكننده‎تر می‎كرد؛ چنان‌كه آنها همیشه او را سدّ راه اعمال خلاف شرع و بدعت‎گذاری‎های خود دیده و تا زنده بود از غیرت دینی و خشم الهی او می‎ترسیدند.

آفتاب عمر آن عالم جلیل‌‌القدر در افق عصر بیست و پنجم رجب سال 1378 هـجری قمری، مصادف با شب شهادت حضرت امام موسی كاظم‌(علیه‌السلام) غروب كرد.

مادر او بانوی فاضله، شاعره و عاشق اهل بیت(علیهم‌السلام) فاطمه خانم، دختر حضرت آیت‌الله آخوند ملا محمّدعلی بود.

از ویژگی‎های بزرگ معنوی، اخلاقی، كه در وجود آن مرحومه، متبلور بود، می‎توان به تعبّد، اخلاص، تقوا، معرفت به حضرت حق، شجاعت، صراحت لهجه، شوهرداری كم‎نظیر، اهتمام در تربیت كودكان، راز و نیاز خاشعانه، ذكر، دعا و نماز شب اشاره كرد.

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: