سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

نماز مسافر

مسأله283. انسان باید در سفر، نمازهای چهار ركعتی را دو ركعت ـ یعنی شكسته ـ به‌جا آورد، به‌شرط آنكه مسافرتش از هشت فرسخ كمتر نباشد. [هشت فرسخ شرعی، تقریباً چهل‌وپنج كیلومتر است].

مسأله284. اگر مسافر از جایی‌كه نمازش تمام است؛ مثل وطن، حداقل چهار فرسخ می‎رود و چهار فرسخ برمی‎گردد، نمازش در این سفر هم شكسته است.

مسأله285. كسی كه به مسافرت می‎رود، زمانی باید نمازش را شكسته بخواند كه حداقل به مقداری دور شود كه اذان آنجا را نشنود و اهل آنجا او را نبینند و نشانه آن این است كه اهل آنجا را نبیند و چنانچه قبل از آنكه به این مقدار دور شود، بخواهد نماز بخواند، باید نماز را تمام بخواند.

مسأله286. اگر به‌جا یی می‎رود كه دو راه دارد، یك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه دیگر آن هشت فرسخ یا

 

بیشتر باشد، چنانچه از راهی كه هشت فرسخ است برود، باید نماز را شكسته بخواند و اگر از راهی كه هشت فرسخ نیست برود، باید نماز را چهار ركعتی بخواند؛ مثلاً اگر از وطن به روستایی می‎رود كه دو راه دارد؛ یك راه چهار فرسخ است و راه دیگر سه فرسخ، اگر از راه اوّل برود و از همان راه برگردد، نمازش در بین راه و در آن روستا، شكسته است.

ولی اگر از راه اوّل برود و از راه دیگر برگردد و یا از راه دوّم برود و از همان راه برگردد، چون مجموع سفر كمتر ازهشت فرسخ می‎باشد، نماز در بین راه و در آن روستا تمام است.

مسأله287. در این موارد، در سفر، نماز باید تمام خوانده شود:

1. قبل از آنكه هشت فرسخ برود، از وطن خود می‎گذرد و یا در جایی ده روز می‎ماند.

2. از اول قصد نداشته است به سفر هشت فرسخی برود و بدون قصد، این مسافت را پیموده است؛ مثل كسی كه به دنبال گمشده‎ای می‎گردد.

3. در بین راه از قصد سفر برگردد؛ یعنی قبل از رسیدن به چهار فرسخ، از رفتن منصرف شود.

4. كسی كه شغل او مسافرت است، مثل راننده قطار و

 

ماشین‌های برون شهری، خلبان، ملوان (در سفری كه شغل اوست).

5. كسی كه برای كارش به‌طور متعارف بین ده روز، حدّاقل یكبار به مسافرت می‎رود؛ مانند دانش‌آموز و دانشجویی كه برای تحصیل به شهر دیگر می‎رود و هر جمعه به وطن خود برمی‎گردد.

6. كسی كه به سفر حرام می‎رود؛ مانند سفری كه موجب اذیّت پدر و مادر باشد.

مسأله288. در این مكان‌ها نماز تمام است:

ـ در وطن.

ـ در جایی كه بنا دارد ده روز بماند.

ـ در جایی‌كه سی روز با تردید مانده است؛ یعنی معلوم نبوده كه می‎ماند یا می‎رود و تا سی روز به همین حالت مانده، و جایی هم نرفته‌است، در این ‌صورت باید بعد از سی روز نماز را تمام‌ بخواند.

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: