مسأله183. اذان و اقامه بايد بعد از داخل‌شدن وقت نماز گفته شود و اگر قبل از وقت بگويد ـ عمداً باشد يا سهواً ـ باطل است.
مسأله184. اقامه بايد بعد از اذان گفته شود و اگر قبل از اذان بگويد، صحيح نيست.
مسأله185. بين جملههاي اذان و اقامه، نبايد زياد فاصله شود و اگر بين آنها بيشتر از حدّ معمول فاصله بيندازد، بايد دوباره آن را تكرار كند.
مسأله186. اگر براي نماز جماعتي اذان و اقامه گفته باشند، كسي كه با آن جماعت نماز ميخواند، نبايد براي نماز خود اذان و اقامه بگويد.
مسأله187. اگر انسان براي خواندن نماز جماعت به مسجد برود و ببيند نماز جماعت تمام شده و براي نماز جماعت اذان و اقامه گفته شده باشد، تا وقتي‌كه صف‌ها برهم نخورده و جمعيّت متفرق نشدهاند، ميتواند براي نماز خود اذان و اقامه نگويد.
مسأله188. نماز مستحبي اذان و اقامه ندارد.
مسأله189. مستحب است در روز اوّل كه كودك به دنيا ميآيد، در گوش راست او، اذان و در گوش چپش، اقامه بگويند.
مسأله190. مستحب است كسي را كه براي گفتن اذان، معيّن ميكنند، عادل، وقت‌شناس و صدايش بلند باشد.