مسأله71. وضو با آب نجس و مضاف باطل است، خواه بداند آن آب نجس یا مضاف است یا نداند، یا فراموش كرده باشد.
مسأله72. آب وضو باید مباح باشد، بنابراین در موارد زیر وضو باطل است:
ـ وضوگرفتن با آبی كه صاحب آن راضی نیست (راضی‌نبودن او معلوم باشد).
ـ آبی كه معلوم نیست صاحب آن راضی است یا نه.
ـ آبی كه وقف افراد خاصّی است، برای غیر آن افراد؛ مانند: حوض برخی از مدارس كه وقف محصّلین همان مدرسه است و وضوخانه بعضی از مساجد، كه وقف كسانی است كه در آنجا نماز میخوانند.
مسأله73. وضوگرفتن از نهرهای بزرگ، گرچه انسان
نداند صاحبان آنها راضی هستند یا نه، اشكال ندارد، امّا اگر صاحبان آن از وضوگرفتن جلوگیری كنند، احتیاط واجب آن است كه با آن آب، وضو نگیرد.
مسأله74. اگر آب در ظرف غصبی باشد و آب دیگری در دسترس نباشد، باید تیمّم كرد و اگر كسی با آن آب وضو بگیرد، وضویش باطل است.
مسأله75. اعضای وضو؛ یعنی صورت، دست‌ها و پاها در موقع شستن و مسح باید پاك باشد.
مسأله76. اگر چیزی بر صورت یا دست‌ها باشد كه از رسیدن آب به آن جلوگیری كند، برای وضو باید برطرف شود.
مسأله77. اگر چیزی بر اعضای مسح (جلوی سر و روی پاها) باشد، هرچند از رسیدن آب جلوگیری نكند، باید برطرف شود؛ چون بین دست و محل مسح، نباید چیزی فاصله شود.
مسأله78. خط قلم خودكار و لكّههای رنگ و چربی و كِرِم، در صورتی كه بدون جِرم باشد، مانع وضو نیست، ولی اگر جِرم دارد و روی پوست را گرفته باشد، باید برطرف شود.
مسأله79. اگر میداند چیزی بر اعضای وضو چسبیده، ولی نمیداند كه از رسیدن آب جلوگیری میكند یا نه، باید آن را برطرف كند، یا آب را به زیر آن برساند.
مسأله80. كارهای وضو باید بدین ترتیب انجام شود:
ابتدا صورت، بعد دست راست و سپس دست چپ را بشوید و بعد از آن سر، و بعد پاها را مسح كند، و احتیاط این است كه پای راست را پیش از پای چپ مسح كند، و اگر به این ترتیب وضو نگیرد، وضوی او باطل است.
مسأله81. موالات؛ یعنی پشت سر هم انجام‌دادن و فاصله نینداختن بین اعمال وضو.
مسأله82. اگر بین كارهای وضو به‌قدری فاصله شود كه وقتی میخواهد جایی را بشوید یا مسح كند، رطوبت جاهایی كه پیش از آن شسته یا مسح كرده، خشك شده باشد، وضو باطل است.
مسأله83. كسی كه میتواند اعمال وضو را انجام دهد، نباید از دیگری كمك بگیرد، پس اگر شخص دیگری صورت و دست او را بشوید و یا مسح او را انجام دهد، وضو باطل است.
مسأله84. كسی كه نمیتواند وضو بگیرد، باید به كمك شخص دیگر وضو بگیرد، ولی خود او باید نیّت وضو كند.
مسأله85. كسی كه میداند اگر وضو بگیرد، مریض میشود و یا میترسد كه مریض شود، باید تیمّم كند و اگر وضو بگیرد، باطل است. ولی اگر نداند كه آب برای او ضرر دارد و وضو بگیرد و بعد بفهمد كه ضرر داشته،
احتیاط واجب آن است که علاوه بر آن وضو تیمم نیز بنماید و نماز را با تیمم اعاده کند.
مسأله86. وضو، باید به قصد قربت انجام شود، یعنی؛ برای انجام فرمان خداوند عالَم، وضو بگیرد و لازم نیست نیّت را به زبان آورد، یا از قلب خود بگذراند، بلكه همین مقدار كه میداند وضو میگیرد كافی است، به‌طوری كه اگر از او بپرسند، چه میكنی؟ بگوید: وضو میگیرم.
مسأله87. اگر وقت نماز به‌قدری تنگ است كه اگر انسان بخواهد وضو بگیرد، تمام نماز یا قسمتی از آن، بعد از وقت خوانده میشود، باید تیمّم كند؛ ولی اگر برای انجام وضو و تیمم به یك اندازه وقت لازم است، باید وضو بگیرد.