پوشانیدن بدن در نماز

مسأله164. پسرها و مردان در نماز، باید عورت را بپوشانند و بهتر است از ناف تا زانو را بپوشانند.

مسأله165. دخترها و زنان؛ باید تمام بدن را بپوشانند، ولی پوشانیدن دست‎ها و پاها تا مچ و صورت، به مقداری كه در وضو باید شسته شود، لازم نیست، امّا برای آنكه یقین كند كه مقدار واجب را پوشانده، باید مقداری از اطراف صورت و قدری پایین‎تر از مچ را هم بپوشاند.

مسأله166. لباس نمازگزار باید این شرایط را داشته باشد:

ـ پاك باشد (نجس نباشد).

ـ مباح باشد (غصبی نباشد).

ـ از اجزای مردار نباشد؛ مثلاً از پوست حیوانی كه مطابق دستور اسلام كشته نشده است تهیه نشده باشد، حتی كمربند و كلاه.

ـ از حیوان حرام‌گوشت نباشد، مثلاً از پوست پلنگ یا روباه تهیه نشده باشد.

ـ اگر نمازگزار مرد است، لباس او طلاباف یا ابریشم خالص نباشد.

مسأله167. علاوه بر لباس، بدن نمازگزار نیز باید پاك باشد.

مسأله168. اگر انسان بداند بدن یا لباسش نجس است، ولی هنگام نماز فراموش كند و با آن نماز بخواند، نمازش باطل است.

مسأله169. در این موارد، اگر با بدن یا لباس نجس نماز بخواند صحیح است:

ـ نداند بدن یا لباسش نجس است و بعد از نماز متوجّه شود.

ـ به‌واسطه زخمی كه در بدن اوست، بدن یا لباسش نجس شده و آب‌كشیدن یا عوض‌كردن آن هم دشوار است.

ـ لباس یا بدن نمازگزار به خون نجس شده است ولی مقدار آلودگی كمتر از دِرهَم (تقریباً به اندازه یك سكه دو ریالی) است.

ـ ناچار باشد كه با بدن یا لباس نجس نماز بخواند، مثلاً آب برای آب‌كشیدن آن ندارد.

مسأله170. اگر لباس‌های كوچك نمازگزار؛ مثل دستكش و جوراب، نجس باشد، و یا دستمال كوچك

نجسی در جیب داشته باشد، چنانچه از اجزای مردار یا حرام‌گوشت نباشد اشكال ندارد. ^[1]

مسأله171. پوشیدن عبا و لباس سفید و پاكیزه‎ترین لباس‌ها و خوشبوكردن خود و به دست كردن انگشتری عقیق در نماز، مستحب است.

مسأله172. پوشیدن لباس سیاه، چرك، تنگ و لباسی كه نقش صورت دارد و بازبودن دكمه‎های لباس در نماز، مكروه است.