مسأله164. پسرها و مردان در نماز، بايد عورت را بپوشانند و بهتر است از ناف تا زانو را بپوشانند.
مسأله165. دخترها و زنان؛ بايد تمام بدن را بپوشانند، ولي پوشانيدن دستها و پاها تا مچ و صورت، به مقداري كه در وضو بايد شسته شود، لازم نيست، امّا براي آنكه يقين كند كه مقدار واجب را پوشانده، بايد مقداري از اطراف صورت و قدري پايينتر از مچ را هم بپوشاند.
مسأله166. لباس نمازگزار بايد اين شرايط را داشته باشد:
ـ پاك باشد (نجس نباشد).
ـ مباح باشد (غصبي نباشد).
ـ از اجزای مردار نباشد؛ مثلاً از پوست حيواني كه مطابق دستور اسلام كشته نشده است تهيه نشده باشد، حتي كمربند و كلاه.
ـ از حيوان حرام‌گوشت نباشد، مثلاً از پوست پلنگ يا روباه تهيه نشده باشد.
ـ اگر نمازگزار مرد است، لباس او طلاباف يا ابريشم خالص نباشد.
مسأله167. علاوه بر لباس، بدن نمازگزار نيز بايد پاك باشد.
مسأله168. اگر انسان بداند بدن يا لباسش نجس است، ولي هنگام نماز فراموش كند و با آن نماز بخواند، نمازش باطل است.
مسأله169. در اين موارد، اگر با بدن يا لباس نجس نماز بخواند صحيح است:
ـ نداند بدن يا لباسش نجس است و بعد از نماز متوجّه شود.
ـ به‌واسطه زخمي كه در بدن اوست، بدن يا لباسش نجس شده و آب‌كشيدن يا عوض‌كردن آن هم دشوار است.
ـ لباس يا بدن نمازگزار به خون نجس شده است ولي مقدار آلودگي كمتر از دِرهَم (تقريباً به اندازه يك سكه دو ريالي) است.
ـ ناچار باشد كه با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، مثلاً آب براي آب‌كشيدن آن ندارد.
مسأله170. اگر لباس‌هاي كوچك نمازگزار؛ مثل دستكش و جوراب، نجس باشد، و يا دستمال كوچك
نجسي در جيب داشته باشد، چنانچه از اجزای مردار يا حرام‌گوشت نباشد اشكال ندارد. [1]
مسأله171. پوشيدن عبا و لباس سفيد و پاكيزهترين لباس‌ها و خوشبوكردن خود و به دست كردن انگشتري عقيق در نماز، مستحب است.
مسأله172. پوشيدن لباس سياه، چرك، تنگ و لباسي كه نقش صورت دارد و بازبودن دكمههاي لباس در نماز، مكروه است.
[1]. براي آشنايي ميتوانيد به رساله توضيحالمسائل، مسأله 856 مراجعه فرماييد.