مسأله369. لازم نیست قضای روزه را فوراً بهجا آورد، ولی بنا بر احتیاط واجب باید تا رمضان سال بعد، انجام دهد.
مسأله370. انسان نباید در بهجا آوردن كفّاره كوتاهی كند، ولی لازم نیست، فوراً آن را انجام دهد و اگر چند سال بر آن بگذرد چیزی بر آن اضافه نمیشود.
مسأله371. اگر بهسبب عذری مانند سفر، روزه نگرفته و پس از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان سال بعد، عمداً قضای آن را بهجا نیاورد، باید علاوه بر قضا، برای هر روز، یك مدّ طعام به فقیر بدهد و همچنین اگر با عذر، قضای روزه را بهجا نیاورد، بنا بر احتیاط واجب، علاوه بر قضای روزه باید یك مدّ طعام هم به فقیر بدهد.
مسأله372. اگر بهسبب بیماری نتواند روزه بگیرد و آن بیماری تا رمضان سال بعد طول بكشد قضای آن ساقط میشود، ولی باید برای هر روز یك مدّ طعام به فقیر بدهد.