مسأله321. اگر امام جماعت يكي از نمازهاي يوميّه را ميخواند، هركدام از نمازهاي يوميّه را ميتوان به او اقتدا كرد، بنابراين اگر امام، نماز عصر را ميخواند، مأموم ميتواند، نماز ظهر را به او اقتدا كند، و اگر مأموم پس از
آنكه نماز ظهر را خواند، جماعت برپا شود ميتواند، نماز عصر را به ظهر امام جماعت اقتدا كند.
مسأله322. مأموم ميتواند نماز قضاي خود را به نماز اداي امام، اقتدا كند، هرچند قضاي ديگر نمازهاي يوميّه باشد، مثلاً امام جماعت نماز ظهر را ميخواند و او قضاي نماز صبح را.
مسأله323. نماز جماعت، حدّاقل با دو نفر برپا ميشود، يك نفر امام و يك نفر هم مأموم، مگر در نماز جمعه.
مسأله324. نمازهاي مستحبي را نميتوان به جماعت خواند، مگر نماز طلب باران[1] و نماز عيد فطر و قربان.
مسأله325. مأموم نبايد تكبيرةالاحرام را پيش از امام بگويد، بلكه تا تكبير امام تمام نشده، نبايد تكبير بگويد.
مسأله326. مأموم، بايد غير از حمد و سوره، بقيّه نماز را خودش بخواند، ولي اگر ركعت اوّل يا دوّم او، و ركعت سوّم يا چهارم امام باشد، بايد حمد و سوره را نيز بخواند.
[1]. به اين نماز «استسقاء» گفته ميشود.