مسأله397. يادگرفتن احكام معامله، به مقداري كه مورد احتياج ميباشد، واجب است.
مسأله398. فروختن و اجاره‌دادن خانه يا وسيلهاي ديگر براي استفاده حرام، حرام است.
مسأله399. خريد و فروش، نگه‌داري، نوشتن، خواندن روزنامهها، مجلاّت و كتاب‌هاي گمراهكننده، و درس‌دادن اين‌گونه كتابها، حرام است، مگر درصورتي‌كه فروشنده بداند خريدارِ صاحب صلاحيت، آن را براي هدفي صحيح، مثل پاسخ به اشكالات خواهان است.
مسأله400. فروختن جنسي كه با چيز ديگر مخلوط است، درصورتي‌كه آن چيز معلوم نباشد و فروشنده هم به خريدار نگويد، حرام است؛ مثلاً شير را با آب مخلوط كند و بفروشد. (اين عمل را غشّ در معامله ميگويند).
مسأله401. در معامله بايد خصوصيّات جنسي كه خريد و فروش ميكنند معلوم باشد، ولي گفتن خصوصياتي كه
گفتن و نگفتن آنها تأثيري در ميل و رغبت مردم نسبت به آن كالا ندارد، لازم نيست.
مسأله402. خريد و فروش دو كالاي همجنس ـ كه با وزن يا پيمانه ميفروشند ـ به زيادتر «رِبا» و حرام است؛ مثلاً يك تُن گندم بدهد و يك تن و دويست كيلوگرم بگيرد.
مسأله403. مستحب است فروشنده در قيمت بين مشتري‌ها فرق نگذارد و در قيمت جنس سخت‌گيري نكند و درخواست به‌‌هم‌زدن معامله را بپذيرد.
مسأله404. قسم خوردن در معامله اگر راست باشد مكروه، و اگر دروغ باشد حرام است.