مسأله11. «احتياط مستحب» هميشه همراه با فتوا است، و مقلّد ميتواند به فتوا، يا به احتياط، به دلخواه خود، عمل نمايد. مانند اين مسأله:
«ظرف نجس را اگر يك‌مرتبه در آب كر بشويند پاك ميشود، گرچه احتياط آن است كه سه‌مرتبه بشويند».
«احتياط واجب» همراه با فتوا نميباشد و مقلّد بايد به همان احتياط عمل كند و به فتواي مجتهد ديگر نيز ميتوان مراجعه نمود، مانند اين مسأله:
«احتياط آن است كه بر برگ درخت انگور، اگر تازه باشد سجده نكنند».