1. در بين قرائت: مأموم حمد و سوره را نميخواند و با امام، قنوت و ركوع و سجده را به‌جا ميآورد و آن‌گاه كه امام جماعت تشهد ميخواند، بنا بر احتياط واجب بايد به‌صورت نيمخيز، بنشيند[1] و اگر نماز دو ركعتي است يك ركعت ديگر به تنهايي بخواند و نماز را تمام كند و اگر سه يا چهار ركعتي است، در ركعت دوّم كه امام جماعت در ركعت سوّم ميباشد، حمد و سوره بخواند (هرچند امام جماعت تسبيحات بخواند) و آن‌گاه كه امام جماعت ركعت سوّم را تمام كرد، و براي ركعت چهارم بر ميخيزد، مأموم بايد پس از دو سجده، تشهّد بخواند، و براي خواندن ركعت سوّم برخيزد و در ركعت آخر نماز، كه امام جماعت با تشهّد و سلام، نماز را به پايان ميبرد يك ركعت ديگر ميخواند.
2. در ركوع: ركوع را با امام جماعت به‌جا ميآورد و بقيه نماز را همان‌گونه كه در بالا گفته شد، انجام ميدهد.
[1]. به اين عمل «تَجافي» گفته ميشود.