از وظایف بسیار مهمّ شیعیان در عصر غیبت، شكر این نعمت بزرگ است كه هرچه بیشتر و گستردهتر بروز داشته باشد آثار مفید و بركات آن موجب قُرب الهی و نشان از حیات و زندهبودن جامعه مهدوی دارد.
از مظاهر درخشان شكر این نعمت بالخصوص یاد حجّت خدا در ایّام متبرّك و روزها و زمانهای منسوب به آن حضرت و گرامیداشت این روزها و شبها، به دعا و عبادت، اصلاح امور و شئون دینی، احیای امر آن امام عزیز و تجدید عهد و بازگشت به خدا و محاسبه نفس و مخصوصاً دعا
برای تعجیل فرج و ظهور آن حضرت است كه افضل اعمال میباشد.
ما امروز وظیفه داریم كه خصوصیّات و امتیازات جامعه مهدوی و دولت كریمه الهی را به جهان معرّفی نماییم كه جهان تشنه عدل و مواسات و جهانِ خسته از ظلم و جنایات و قتل و خونریزی خود را برای روز رهایی و روز زیبای مهربانی آماده كند و امّیدوار و منتظر وعده الهی برای برپایی حكومت واحد عدالت باشد كه:
نهم ربیعالمولود 1434
لطفالله صافی[2]