سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

67
وظایف بانوان در حفظ سنّت‌های اسلام
[1]

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿مَنْ عَمِلَ صَالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیینَّهُ حَیاةً طَیبَةً وَلَنَجْزِینَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ﴾.[2]

اوّلاً از خداوند متعال برای همۀ شما توفیق مسئلت می‌کنم و امیدوارم بتوانید در آن ناحیه اسباب سرفرازی شیعیان باشید و با کسب معارف اهل‌بیت(ع) در بین زن‌های پاکستان نمونه باشید.

و ثانیاً برای مرحوم آیت‌الله العظمی ‌آقای گلپایگانی طلب مغفرت می‌کنم که در تأسیس مدرسه‌ای به نام مبارک حضرت زهرا÷ اقدام فرمودند و همکاری داشتند امیدوارم همۀ این خدمات مورد نظر حضرت ولیّ عصر(عج) قرار گیرد.

وظایف شیعیان در این زمان بسیار بزرگ است باید در تعهد به دستورات اسلام نمونه باشیم، مخصوصاً خواهرها و خانم‌ها در رعایت حجاب و عفت به صورتی باشند که تعهدشان در بین سایر مسلمان‌ها بیشتر باشد و طوری نباشد که آنها تعهدشان زیادتر باشد، مثلاً اشخاصی که به عربستان می‌روند (حالا نمی‌دانم در پاکستان وضع اهل سنت چگونه است) ببینند آنها به اینکه خودشان را از نامحرم بپوشانند بیشتر مقیدند. شیعه چه زن و چه مرد باید امت نمونه باشد.

 

 ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَیَكُونَ الرَّسُولُ عَلَیكُمْ شَهِیداً﴾.[3]

(البته تفسیر این آیه در جای خود) اما اجمالاً از این آیه استفاده می‌شود که شیعه باید امت نمونه و امت وسط و اسباب افتخار باشد، مخصوصاً در مثل پاکستان و هندوستان. در هندوستان در برابر کفار که اهتمام دارند سیرۀ خودشان را حفظ کنند و از آن تخطی نکنند یا در پاکستان باید شیعیان نشان دهند که ملتزم به دستورات دینی و سنت‌های اسلامی ‌هستند.

وضعیت به صورتی نباشد که کفار سنت‌های کفرآمیز خود را نگه دارند اما مسلمانان نسبت به سنت‌های اسلامی‌ و توحیدی و افتخارآمیز ضعف داشته باشند و در مقابل کفار خودباختگی نشان دهند.

امیدوارم برنامه‌هایی که آنجا پیاده می‌کنید همه به نفع اسلام و شیعه و اسباب افتخار مسلمان‌ها و شیعیان امیرالمؤمنین(ع) باشد.

در آنجا دستورات و تعلیمات و علوم آل محمد(ص) را فرا بگیرید، به صورتی نباشد که مرد و زن مسلمان عقب‌مانده باشند.

ما باید همه‌جا در مکارم اخلاق و افتخارات از دیگران جلوتر باشیم البته امروز در دنیا به مطالبی افتخار می‌کنند که آنها برای بشریت ننگ است، آنها را نمی‌گویم، باید چیزهایی که حقیقتاً افتخار و فضیلت انسانیت است داشته باشیم و مردها و زن‌هایمان به آن اخلاق و صفات آراسته شوند مخصوصاً در فرا گرفتن و یاد دادن علوم، احکام و مسائل دین. اگر انسان اینها را به یک نفر تعلیم دهد بسیار ارزشمند است. در روایت آمده است.

«كَلِمَةُ الْحِكْمَةِ یَسْمَعُهَا الْمُؤْمِنُ خَیْرٌ مِنْ عِبَادَةِ سَنَةٍ».[4]

 

حدیث کوتاهی را انسان بشنود، ثوابش از اینکه خدا را یک سال عبادت کند بالاتر است.

در مدرسۀ شما که به نام حضرت زهرا(س) است باید اخلاق آن حضرت را فرا بگیرید.

خطبۀ حضرت را که در مسجد مدینه قرائت فرمودند بخوانید و حفظ کنید و در معانی آن تأمل کنید. این خطبه پیام‌های مهمّی ‌دارد که بسیار بالا و بلند است. این پیام‌ها را بگیریم و به دیگران هم برسانیم.

وقتی حضرت زهرا÷ می‌خواستند این خطبه را در مسجد مدینه قرائت کنند، پرده کشیدند و از پشت پرده این بیانات را ایراد فرمودند، به‌مناسبت اینکه ضرورت پیدا کرده بود که این حقایق گفته شود و اگر گفته نمی‌شد تا امروز مکتوم می‌ماند و امت اسلام در انحراف قرار می‌گرفت. این خطبه در کتاب بلاغات النساء[5] و کتاب‌های دیگر نقل شده است.[6] حضرت بالبدیهه بدون اینکه فکر و مطالعه کرده باشند همۀ معارف دین، الهیات، توحید، نبوت، امامت و فلسفۀ احکام و همه اسرار تاریخی که در آن هست بیان فرمودند. شما غنیمت بشمارید و این خطبه را حفظ کنید و در معانی آن تأمل کنید.

من از همۀ شما التماس دعا دارم، از همۀ کسانی که در این مدرسه خدمت می‌کنند چه خواهرها و چه برادرها تشکر می‌کنم و امیدوارم خدماتشان مورد توجه خود آقا حضرت ولیّ عصر(عج) باشد.

 

 

 

 

[1]. دیدار خواهران مدرسۀ فاطمة‌الزهرا÷ از کویتۀ پاکستان با حضرت آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی‌مدظله‌العالی در تاریخ 9 اردیبهشت 1388.

[2].‌ نحل، ٩٧. «هرکس عملی صالحی انجام دهد درحالی‌که مؤمن باشد، خواه مرد یا زن، به او حیات پاکیزه می‌بخشیم، و پاداش آنها را به بهترین اعمالی که انجام دادند خواهیم داد».

[3].‌ بقره، ١٤٣. «بدین‌گونه شما را امتی میانه قرار دادیم تا بر مردم گواه باشید و پیامبر بر شما گواه باشد».

[4]. مجلسی، بحار الانوار، ج ٧٧، ص ١٧٢. «سخن حکمتی که مؤمن آن را بشنود از عبادت یک‌سال بالاتر است».

[5]. ابن‌طیفور، بلاغات النساء، ص12 – 15.

[6]. طبری امامی، دلائل الامامه، ص111؛ طبرسی، الاحتجاج، ج1، ص131 – 132؛ ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج ‌البلاغه، ج16، ص211؛ ابن‌طاووس، الطرائف، ص264؛ مجلسی، بحار الانوار، ج29، ص216.

موضوع: 
نويسنده: