سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

سفر هند

بنده خودم در سفری که رفته بودم به هند در بنارس بودیم، در آنجا شهری است که اکثریت بت‌پرستند یک دانشکده بزرگی دارد که وسطش بتخانه است (حالا رسوایی‌های آنجا را بخواهم عرض کنم نمی‌شود)، اما در آنجا یک مدرسه‌ای از طلاب علوم دینی بود، مردمان بزرگواری بودند؛ هم علمایشان، هم طلابشان. واقعاً من تعجب می‌کردم. حضرت امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند:

 

«لا تَسْتَوْحِشُوا فِی طَرِیقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ، فَإِنَّ النَّاسَ اجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا قَصِیرٌ وَجُوعُهَا طَوِیل‏‏ٌ».[1]

امیدوارم موفق باشید و بدانید که قلب شما تحت تصرف عالم غیب مخصوصاً حضرت ولیّ عصر(عج) است که این‌گونه توجه دارید و اقبال به دین و عبادت دارید، این حالات خود را قدر بدانید.

 

 

[1]. نهج البلاغه، خطبه 201 (ج2، ص181). «در راه خدا از کمی ‌همراه نترسید زیرا مردم بر سر سفره‌ای نشسته‌اند که سیری آن کوتاه و گرسنگی آن طولانی است».

نويسنده: 
کليد واژه: