روزی در خدمت آیتالله بروجردی(رحمه الله) بودیم، نامهای از یک دبیر از اراک برای ایشان آمده بود، ایشان خیلی خوشحال و خرسند بودند که ما چنین معلّمهای متدیّن و متعهدی داریم. در آن نامه نوشته بود:
در کتاب درسی تاریخ، مسألۀ فتنۀ میرزا علیمحمد باب را به این تعبیر نوشتهاند:
«از حوادث زمان محمدشاه ظهور سیّد باب است». من دیدم بهجای اینکه او را بهعنوان یک فتنه و فسادی که میخواستند در ایران برپا کنند معرفی کنند، با تعظیم از او یاد کردهاند. به ادارۀ کل نگارش، در تهران نامهای نوشتهام و آنها جوابی دادهاند.
بالاخره نتیجۀ کارش را به خدمت آقا فرستاده بود که کار به اینجا رسیده است، حال شما هرگونه صلاح میدانید اقدام فرمایید، و نوشته بود من به شاگردانم گفتم تمام کتابهای تاریخ خودشان را آوردند و آنجا را قلم زدم و نوشتم فتنۀ باب.
معلّم اگر بخواهد آگاه باشد دانشآموز را تربیت دینی و علمی بدهد باید اینگونه عمل کند و ما از این افراد بحمدالله بسیار داریم. امیدوارم شما در مقابل حرفها و پیشامدهایی که هست دانشآموزان را مصونیت بدهید و آنها را طوری پرورش بدهید که وجودشان برای آیندۀ اسلام نافع باشد.
امیدوارم خدمات شما مورد عنایت شخص حضرت ولیّ عصر(عج) باشد و شما این خدمات را به همین حساب بدانید. لازم نیست که انسان معلّم دروس دینی باشد معلّم ریاضی و جغرافیا هم که باشد، میشود دانشآموز را به راه خدا هدایت کرد، هم جنبۀ علمی او را تقویت کرد و هم جنبۀ دینی او را.