سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

احكام وضوی جبیره‎ای

چیزی كه با آن زخم و شكسته را می‎بندند و دوایی كه روی زخم و مانند آن می‎گذارند جبیره نامیده می‎شود.

مسأله330. اگر در یكی از جاهای وضو زخم یا دمل یا شكستگی باشد، چنان‌چه روی آن باز است و آب برای آن ضرر ندارد، باید به طور معمول وضو گرفت.

مسأله331. اگر زخم یا دمل یا شكستگی در صورت و دست‎ها است و روی آن باز است و آب‌ریختن روی آن ضرر دارد، چنان‌چه كشیدن دست تَر بر آن ضرر ندارد، بنابر احتیاط باید دست تَر بر آن بكشد و اگر این مقدار هم ضرر دارد یا زخم نجس است و نمی‎شود آب كشید، باید اطراف زخم را به طوری كه در وضو گفته شد از بالا به پایین بشوید و گذاردن پارچه روی زخم و دست بر آن كشیدن لازم نیست اگر چه بهتر است. و در شكستگی، احتیاط واجب ضمیمه‌كردن تیمم است.

مسأله332. اگر زخم یا دمل یا شكستگی در جلوی سر یا روی پاها است و روی آن باز است، چنان‌چه نتواند آن را مسح كند، احوط آن است كه پارچه پاكی روی آن بگذارد و روی پارچه را با تری آب وضو كه در دست مانده مسح كند، و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد، مسح لازم نیست ولی در هر دو صورت باید بعد از وضو تیمم نماید.

مسأله333. اگر روی دمل یا زخم یا شكستگی بسته باشد، چنان‌چه باز كردن آن ممكن است و آب هم برای آن ضرر ندارد، باید باز كند و وضو بگیرد، چه زخم و مانند آن در صورت و دست‎ها باشد، یا جلوی سر و روی پاها.

مسأله334. اگر زخم یا دمل یا شكستگی در صورت یا دست‎ها باشد و بشود روی آن را باز كرد، چنان‌چه ریختن آب روی آن ضرر دارد و كشیدن دست تر ضرر ندارد، كشیدن دست تر روی آن كافی است و پارچه‌گذاردن و دست روی آن كشیدن لازم نیست اگر چه احتیاطاً خوب است.

مسأله335. اگر نمی‎شود روی زخم را باز كرد ولی زخم و چیزی كه روی آن گذاشته، پاك است و رساندن آب به زخم ممكن است و ضرر هم ندارد، باید آب را به روی زخم برساند؛ و اگر زخم یا چیزی كه روی آن گذاشته نجس است، چنان‌چه آب كشیدن آن و

 

رساندن آب به روی زخم ممكن باشد، باید آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتی كه آب برای زخم ضرر دارد، یا آن كه رساندن آب به روی زخم ممكن نیست، باید اطراف زخم را بشوید و اگر جبیره پاك است، روی آن مسح كند و اگر جبیره نجس است یا نمی‎شود روی آن را دست تر كشید، مثلاً دوایی است كه به دست می‎چسبد احتیاطاً پارچه پاكی را به طوری كه به بستن و مانند آن جزء جبیره حساب شود، روی آن قرار دهد و دست تر روی آن بكشد، و اگر تمام محل تیمم یا بعض آن بی‎مانع باشد تیمم هم بنماید و نیز اگر عمل به دستور مذكور ممكن نیست، احتیاط واجب آن است كه وضو بگیرد و تیمم هم بنماید، و اگر مواضع تیمم پوشیده باشد وضوی جبیره‎ای كافی است و تیمم جبیره‎ای لازم نیست.

مسأله336. اگر جبیره تمام صورت یا تمام یكی از دست‎ها یا تمام هر دو دست را گرفته باشد، باید وضوی جبیره‎ای بگیرد و بنابر احتیاط واجب اگر تمام یا بعض مواضع تیمم پوشیده نیست تیمم هم بنماید.

مسأله337. اگر جبیره تمام اعضای وضو را گرفته باشد، بنابر احتیاط واجب باید وضوی جبیره‎ای بگیرد و تیمم هم بنماید.

مسأله338. كسی كه در كف دست و انگشت‎ها جبیره دارد و در موقع وضو دست روی آن كشیده است، باید سر و پاها را با همان رطوبت مسح كند.

مسأله339. اگر جبیره تمام پهنای روی پا را گرفته ولی مقداری از طرف انگشتان و مقداری از طرف بالای پا باز است، باید جاهایی كه باز است روی پا را، و جایی كه جبیره است روی جبیره را مسح كند.

مسأله340. اگر در صورت یا دست‎ها چند جبیره باشد، باید بین آن‌ها را بشوید و اگر جبیره‎ها در سر یا روی پاها باشد، باید بین آن‌ها را مسح كند و در جاهایی كه جبیره است باید به دستور جبیره عمل نماید.

مسأله341. اگر جبیره بیشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممكن نیست، باید به دستور جبیره عمل كند و بنابر احتیاط واجب تیمم هم بنماید، و اگر برداشتن جبیره ممكن است باید جبیره را بردارد. پس اگر زخم در صورت و دست‎ها است، اطراف

 

آن را بشوید، و اگر در سر یا روی پاها است، اطراف آن را مسح كند و برای جای زخم به دستور جبیره عمل نماید.

مسأله342. اگر در جای وضو زخم و جراحت و شكستگی نیست ولی به جهت دیگری آب برای آن ضرر دارد، باید تیمم كند و احتیاط مستحب آن است كه وضوی جبیره‎ای هم بگیرد.

مسأله343. اگر جایی از اعضای وضو را رگ زده است و نمی‎تواند آن را آب بكشد یا آب برای آن ضرر دارد، به دستور جبیره عمل كند.

مسأله344. اگر در جای وضو یا غسل چیزی چسبیده است كه برداشتن آن ممكن نیست، یا به قدری مشقت دارد كه نمی‎شود تحمل كرد، باید به دستور جبیره عمل كند، و بنابر احتیاط واجب اگر تمام یا بعض محل تیمم بی‎مانع باشد، تیمم هم بنماید.

مسأله345. غسل جبیره‎ای مثل وضوی جبیره‎ای است، و احوط آن است كه ترتیبی به جا آورد.

مسأله346. كسی كه وظیفه او تیمم است اگر در بعضی از جاهای تیمم او زخم یا دمل یا شكستگی باشد، باید مانند وضوی جبیره‎ای، تیمم جبیره‎ای نماید.

مسأله347. كسی كه باید با وضو یا غسل جبیره‎ای نماز بخواند، چنان‌چه بداند كه تا آخر وقت عذر او برطرف نمی‎شود، می‎تواند در اول وقت نماز بخواند؛ ولی اگر امید دارد كه تا آخر وقت عذر او برطرف می‎شود، احتیاط واجب آن‎است كه صبر كند و اگر عذر او برطرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو یا غسل جبیره‎ای به جا آورد.

مسأله348. اگر انسان برای مرضی كه در چشم او است روی چشم خود را بچسباند، باید وضو و غسل را جبیره‎ای انجام دهد، و احتیاط آن است كه تیمم هم بنماید.

مسأله349. كسی كه نمی‎داند وظیفه‎اش تیمم است یا وضوی جبیره‎ای، بنابر احتیاط واجب باید هر دو را به جا آورد.

مسأله350. نمازهایی را كه انسان با وضوی جبیره‎ای خوانده صحیح است، ولی بعد از آن كه عذرش برطرف شد و هنوز وضوی جبیره‎ای باطل نشده است، برای نمازهای بعد

 

بنابر احتیاط لازم باید وضو بگیرد؛ بلكه بنابر احتیاط اگر در وقت، عذرش برطرف شود نمازش را با وضوی جدید اعاده نماید.

 

موضوع: 
نويسنده: