سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

احكام شكاركردن با اسلحه

مسأله 2610. اگر حیوان حلال‌گوشت وحشی و یا اهلی را كه وحشی‌شده با اسلحه شكار كنند، با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:

اول ـ آن كه اسلحه شكار، مثل كارد و شمشیر برنده باشد، یا مثل نیزه و تیر، تیز باشد كه به واسطه تیز بودن، بدن حیوان را پاره كند، و اگر به وسیله دام یا چوب و سنگ و مانند این‌ها حیوان را شكار كنند پاك نمی‎شود، و خوردن آن هم حرام است؛ و اگر حیوانی را با تفنگ شكار كنند، چنان‌چه گلوله آن تیز باشد كه در بدن حیوان فرو رود و آن را پاره كند، پاك و حلال است، و اگر گلوله تیز نباشد بلكه با فشار در بدن حیوان فرو رود و حیوان را بكشد، یا به واسطه حرارتش بدن حیوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حیوان بمیرد، پاك و حلال‌بودنش اشكال دارد.

دوم ـ كسی كه شكار می‎كند، باید مسلمان باشد یا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد؛ و اگر كافر یا كسی كه اظهار دشمنی با اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه و آله را می‎كند حیوانی را شكار نماید، آن شكار حلال نیست.

سوم ـ اسلحه را برای شكاركردن حیوان به كار برد، و اگر مثلاً جایی را نشان كند و اتفاقاً حیوانی را بكشد، آن حیوان پاك نیست، و خوردن آن هم حرام است.

چهارم ـ در وقت به كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد، و چنان‌چه عمداً نام خدا را نبرد،

 

شكار حلال نمی‎شود، ولی اگر فراموش كند اشكال ندارد.

پنجم ـ وقتی به حیوان برسد كه مرده باشد، یا اگر زنده است به اندازه سر بریدن آن وقت نباشد، و چنان‌چه به اندازه سربریدن وقت باشد و سر حیوان را نبرد تا بمیرد، حرام است.

مسأله 2611. اگر دو نفر حیوانی را شكار كنند، و یكی از آنان مسلمان و دیگری كافر باشد، آن حیوان حلال نیست؛ و اگر هر دو مسلمان باشند و یكی از آن دو نام خدا را ببرد، و دیگری عمداً نام خدا را نبرد، آن حیوان بنابر احتیاط لازم حلال نیست.

مسأله 2612. اگر بعد از آن كه حیوانی را تیر زدند، مثلاً در آب بیفتد، و انسان بداند كه حیوان به واسطه تیر و افتادن در آب جان داده، حلال نیست، بلكه اگر شك كند كه فقط برای تیر بوده یا نه، حلال نمی‎باشد. و اگر حیوانی را شكار كنند و از نظر ناپدید شود، و بعد از آن مرده آن حیوان پیدا شود، اگر بدانند كه موت آن فقط مستند به سلاح شكار بوده، حلال است، ولی اگر احتمال دهند كه سلاح شكار به ضمیمه چیز دیگری سبب مرگ حیوان شده، محكوم به نجاست و حرمت است.

مسأله 2613. اگر با سگ غصبی یا اسلحه غصبی حیوانی را شكار كند، شكار حلال است، و مال خود او می‎شود، ولی گذشته از این كه گناه كرده، باید اجرت اسلحه یا سگ را به صاحبش بدهد.

مسأله 2614. اگر با شمشیر یا چیز دیگری كه شكاركردن با آن صحیح است با شرط‌هایی كه در مسأله 2610 گفته شد، حیوانی را دو قسمت كنند، و سر و گردن در یك قسمت بماند، و انسان وقتی برسد كه حیوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است؛ و هم‌چنین است اگر حیوان زنده باشد، ولی به اندازه سر بریدن وقت نباشد، اما اگر به اندازه سر بریدن وقت باشد، و ممكن باشد كه مقداری زنده بماند، قسمتی كه سر و گردن ندارد، حرام و قسمتی كه سر و گردن دارد، اگر سر آن را به دستوری كه در شرع معین شده ببرند حلال، وگر نه آن هم حرام می‎باشد.

مسأله 2615. اگر با چوب یا سنگ یا چیز دیگری كه شكار كردن با آن صحیح نیست، حیوانی را دو قسمت كنند؛ قسمتی كه سر و گردن ندارد، حرام است، و قسمتی كه سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و ممكن باشد كه مقداری زنده بماند و سر آن را به دستوری كه در شرع معین شده ببرند، حلال، و گرنه آن قسمت هم حرام می‎باشد.

 

مسأله 2616. اگر حیوانی را شكار كنند یا سر ببرند و بچه زنده‎ای از شكم آن بیرون آید، چنان‌چه آن بچه را به دستوری كه در شرع معین شده سر ببرند، حلال، و گر نه حرام می‎باشد.

مسأله 2617. اگر حیوانی را شكار كنند یا سر ببرند، و بچه مرده‎ای از شكمش بیرون آورند، چنان‌چه خلقت آن كامل باشد و مو یا پشم در بدنش روییده باشد، پاك و حلال است.

موضوع: 
نويسنده: