سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

احكام متفرقه طلاق

مسأله 2545. اگر با زن نامحرمی به گمان این‌كه عیال خود اوست، نزدیكی كند؛ چه زن بداند كه او شوهرش نیست، یا گمان كند شوهرش می‎باشد، باید عدّه نگهدارد.

 

مسأله 2546. اگر با زنی كه می‎داند عیالش نیست زنا كند، چنان‌چه زن بداند كه آن مرد شوهر او نیست، لازم نیست عدّه نگهدارد، و در صورتی كه زن گمان كند شوهرش می‎باشد، احتیاط مستحب نگهداشتن عدّه است.

مسأله 2547. اگر مرد، زنی را گول بزند كه از شوهرش طلاق بگیرد، و زن او شود، طلاق و عقد آن زن صحیح است، ولی هر دو معصیت بزرگی كرده‎اند.

مسأله 2548. هر گاه زن در ضمن عقد با شوهر شرط كند كه اگر شوهر مسافرت نماید، یا مثلاً شش ماه به او خرجی ندهد اختیار طلاق با او باشد، این شرط باطل است؛ ولی چنان‌چه شرط كند وكالت فعلی خود را از طرف شوهر به این كه در ضمن عقد شرط شود، كه مثلاً زن از حین عقد وكیل باشد كه اگر شوهر مسافرت كند یا مثلاً تا شش ماه خرجی ندهد، طلاق خود را بدهد، این شرط صحیح است، و تا شوهر او را عزل نكرده، و یا عزلش از وكالت به او نرسیده، چنان‌چه خود را طلاق دهد صحیح است، ولی چنان‌چه وكالت معلق بر خرجی ندادن یا مسافرت شوهر باشد، صحیح نیست.

مسأله 2549. زنی كه شوهرش گم شده، اگر بخواهد به دیگری شوهر كند باید نزد مجتهد عادل برود، و به دستور او عمل نماید.

مسأله 2550. پدر و جد پدری دیوانه، كه دیوانگی او متصل به زمان صغیر بودنش باشد، می‎توانند زن او را طلاق بدهند، و اگر متصل نباشد با حاكم شرع است، و احتیاط لازم آن است كه حاكم شرع هم از آنان اذن بگیرد.

مسأله 2551. اگر پدر یا جد پدری برای طفل خود زنی را متعه كند، اگر چه مقداری از زمان تكلیف بچه جزء مدت عقد باشد، مثلاً برای پسر چهارده ساله‎اش زنی را دو ساله متعه كند، چنان‌چه صلاح بچه باشد، می‎تواند مدت آن زن را ببخشد، ولی زن دائمی او را نمی‎تواند طلاق دهد.

مسأله 2552. اگر از روی علاماتی كه در شرع معین شده، مرد دو نفر را عادل بداند، و زن خود را پیش آن دو طلاق بدهد، دیگری كه شك در عدالت آن دو داشته باشد، می‎تواند آن زن را بعد از تمام‌شدن عدّه‎اش برای خود، یا برای كسی دیگر عقد كند، ولی برای كسی كه آن دو را فاسق بداند اكتفا به آن طلاق اشكال دارد، و احتیاط واجب آن است كه از ازدواج با او خودداری نماید و برای دیگری هم او را عقد نكند.

 

مسأله 2553. اگر كسی زن خود را بدون این‌كه او بفهمد طلاق بدهد، چنان‌چه مخارج او مثل وقتی كه زنش بوده بدهد، و مثلاً بعد از یك سال بگوید: یك سال پیش تو را طلاق دادم؛ و شرعاً هم ثابت كند، می‎تواند چیزهایی را كه در آن مدت برای زن تهیه نموده، و او مصرف نكرده است، از او پس بگیرد، ولی چیزهایی را كه مصرف كرده نمی‎تواند از او مطالبه نماید.

 

موضوع: 
نويسنده: