مسأله351. اگر انسان جنب شود، برای كارهایی مانند نماز كه شرط آن طهارت است باید غسل كند، و سبب جنابت دو چیز است:
اول ـ جماع.
دوم ـ بـیرون‌آمـدن منی، چه در خـواب باشد یا بیـداری، كم باشد یا زیاد، با شهوت باشد یا بیشهوت، با اختیار باشد یا بیاختیار.
مسأله352. اگر رطوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است یا بول یا غیر این‌ها، چنان‌چه با شهوت و جستن بیرون آمده و یا با جستن بیرون آمده و بعد از بیرونآمدن آن، بدن سست شده، آن رطوبت حكم منی دارد، و اگر هیچ‌یك از این دو نشانه را نداشته باشد، حكم منی ندارد مگر آن كه علم یا اطمینان پیدا كند كه منی بوده است و در مریض لازم نیست آن آب، با جستن بیرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بیرون آید در حكم منی است.
مسأله353. اگر از مردی كه مریض نیست آبی با جستن بیرون آید و نداند كه با شهوت بوده یا نه، یا بعد از بیرونآمدن، بدن سست شده یا نه، چنان‌چه پیش از بیرونآمدن آن آب، وضو داشته احتیاط مستحب آن است كه غسل كند و وضو لازم
نیست و اگر وضو نداشته غسل واجب نیست و احتیاط مستحب است، و واجب است وضو بگیرد و اگر بداند آنچه خارج شده یا بول است یا منی و قبلاً وضو داشته، باید جمع بین غسل و وضو نماید، و اگر وضو نداشته، غسل لازم نیست و وضو كافی است.
مسأله354. مستحب است انسان بعد از بیرونآمدن منی بول كند، و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتی از او بیرون آید كه نداند منی است یا رطوبت دیگر، حكم منی دارد.
مسأله355. اگر انسان جماع كند و به اندازه ختنهگاه یا بیشتر داخل شود؛ در زن باشد یا در مرد، در قُبل باشد یا در دُبر، بالغ باشند یا نابالغ هر دو جنب میشوند، اگر چه منی هم بیرون نیاید.
مسأله356. اگر شك كند كه به مقدار ختنهگاه داخل شده یا نه، غسل بر او واجب نیست.
مسأله357. اگر نعوذ بالله حیوانی را وطی كند، یعنی با او نزدیكی نماید و منی از او بیرون آید، غسل تنها كافی است و اگر منی بیرون نیاید، چنان‌چه پیش از وطی وضو داشته، باز هم غسل تنها كافی است، و اگر وضو نداشته، احتیاط واجب آن است كه غسل كند و وضو هم بگیرد.
مسأله358. اگر منی از جای خود حركت كند و بیرون نیاید، یا انسان شك كند كه منی از او بیرون آمده یا نه، غسل بر او واجب نیست.
مسأله359. كسی كه نمیتواند غسل كند ولی تیمم برایش ممكن است، بعد از داخل‌شدن وقت نماز هم میتواند با عیال خود نزدیكی كند.
مسأله360. اگر در لباس خود منی ببیند و بداند كه از خود او است و برای آن غسل نكرده، باید غسل كند؛ و نمازهایی را كه یقین دارد بعد از بیرونآمدن منی خوانده قضا كند، ولی نمازهایی را كه احتمال میدهد بعد از بیرونآمدن منی خوانده، لازم نیست قضا نماید.