مسأله351. اگر انسان جنب شود، براي كارهايي مانند نماز كه شرط آن طهارت است بايد غسل كند، و سبب جنابت دو چيز است:
اول ـ جماع.
دوم ـ بـيرون‌آمـدن مني، چه در خـواب باشد يا بيـداري، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بيشهوت، با اختيار باشد يا بياختيار.
مسأله352. اگر رطوبتي از انسان خارج شود و نداند مني است يا بول يا غير اين‌ها، چنان‌چه با شهوت و جستن بيرون آمده و يا با جستن بيرون آمده و بعد از بيرونآمدن آن، بدن سست شده، آن رطوبت حكم مني دارد، و اگر هيچ‌يك از اين دو نشانه را نداشته باشد، حكم مني ندارد مگر آن كه علم يا اطمينان پيدا كند كه مني بوده است و در مريض لازم نيست آن آب، با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آيد در حكم مني است.
مسأله353. اگر از مردي كه مريض نيست آبي با جستن بيرون آيد و نداند كه با شهوت بوده يا نه، يا بعد از بيرونآمدن، بدن سست شده يا نه، چنان‌چه پيش از بيرونآمدن آن آب، وضو داشته احتياط مستحب آن است كه غسل كند و وضو لازم
نيست و اگر وضو نداشته غسل واجب نيست و احتياط مستحب است، و واجب است وضو بگيرد و اگر بداند آنچه خارج شده يا بول است يا مني و قبلاً وضو داشته، بايد جمع بين غسل و وضو نمايد، و اگر وضو نداشته، غسل لازم نيست و وضو كافي است.
مسأله354. مستحب است انسان بعد از بيرونآمدن مني بول كند، و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتي از او بيرون آيد كه نداند مني است يا رطوبت ديگر، حكم مني دارد.
مسأله355. اگر انسان جماع كند و به اندازه ختنهگاه يا بيشتر داخل شود؛ در زن باشد يا در مرد، در قُبل باشد يا در دُبر، بالغ باشند يا نابالغ هر دو جنب ميشوند، اگر چه مني هم بيرون نيايد.
مسأله356. اگر شك كند كه به مقدار ختنهگاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسأله357. اگر نعوذ بالله حيواني را وطي كند، يعني با او نزديكي نمايد و مني از او بيرون آيد، غسل تنها كافي است و اگر مني بيرون نيايد، چنان‌چه پيش از وطي وضو داشته، باز هم غسل تنها كافي است، و اگر وضو نداشته، احتياط واجب آن است كه غسل كند و وضو هم بگيرد.
مسأله358. اگر مني از جاي خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شك كند كه مني از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسأله359. كسي كه نميتواند غسل كند ولي تيمم برايش ممكن است، بعد از داخل‌شدن وقت نماز هم ميتواند با عيال خود نزديكي كند.
مسأله360. اگر در لباس خود مني ببيند و بداند كه از خود او است و براي آن غسل نكرده، بايد غسل كند؛ و نمازهايي را كه يقين دارد بعد از بيرونآمدن مني خوانده قضا كند، ولي نمازهايي را كه احتمال ميدهد بعد از بيرونآمدن مني خوانده، لازم نيست قضا نمايد.