سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

مواردی كه لازم نیست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد

مسأله856. در سه صورت اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحیح است:

اول ـ آن كه به واسطه زخم یا جراحت یا دملی كه در بدن او است، لباس یا بدنش به خون آلوده شده باشد.

دوم ـ آن كه بدن یا لباس او به مقدار كمتر از درهم ـ كه تقریباً به اندازه یك اشرفی می‎شود ـ به خون آلوده باشد.

سوم ـ آن كه ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند، و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحیح است:

الف ـ آن كه لباس‎های كوچك او، مانند جوراب و عرقچین نجس باشد.

ب ـ آن كه لباس زنی كه پرستار بچه است نجس شده باشد، و احكام این پنج صورت مفصلاً در مسائل بعد گفته می‎شود.

مسأله857. اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون زخم یا جراحت یا دمل باشد، چنان‌چه طوری است كه آب‌كشیدن بدن یا لباس یا عوض‌كردن لباس برای بیشتر مردم سخت است، تا وقتی كه زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده می‎تواند با آن خون نماز بخواند؛ و هم‌چنین است اگر چركی كه با خون بیرون آمده یا دوایی كه روی زخم گذاشته‎اند و نجس شده، در بدن یا لباس او باشد.

 

مسأله858. اگر خون بریدگی یا زخمی كه به زودی خوب می‎شود و شستن آن آسان است، و از درهم زیادتر است در بدن یا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.

مسأله859. اگر جایی از بدن یا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جایز نیست با آن نماز بخواند؛ ولی اگر مقداری از بدن یا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده می‎شود، به رطوبت آن نجس شود، نمازخواندن با آن مانعی ندارد.

مسأله860. اگر از زخمی كه توی دهان و بینی و مانند این‌ها است خونی به بدن یا لباس برسد، در صورتی كه زیادتر از متعارف تجاوز به اطراف نكرده باشد، نماز با آن صحیح است، اگر چه احتیاط آن است كه با آن نماز نخواند؛ و هم‌چنین است خون بواسیر در صورتی كه دانه‎هایش بیرون نباشد، و اما با خون بواسیری كه دانه‎های آن بیرون است می‎شود نماز خواند، و مراعات این احتیاط لازم نیست.

مسأله861. كسی كه بدنش زخم است، اگر در بدن یا لباس خود خونی كه بیشتر از درهم است ببیند و نداند از زخم است یا خون دیگر، احتیاط این است كه با آن نماز نخواند.

مسأله862. اگر چند زخم ‎در بدن باشد و به طوری نزدیك هم باشند كه یك زخم حساب شود، تا وقتی همه خوب نشده‎اند، نمازخواندن با خون آن‌ها اشكال ندارد، ولی اگر به قدری از هم دور باشند كه هر كدام یك زخم حساب‎ شود، هر كدام كه خوب شد، باید برای نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد اگر مجموع زیادتر از درهم باشد.

مسأله863. اگر سر سوزنی خون سگ یا خوك یا كافر، یا مردار، یا حیوان حرام‌گوشت یا حیض و بنابر احتیاط خون نفاس یا استحاضه در بدن، یا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است؛ ولی خون‎های دیگر، مثل خون بدن انسان یا خون حیوان حلال‌گوشت اگر چه در چند جای بدن و لباس باشد، در صورتی كه روی هم كمتر از درهم باشد ـ كه تقریباً به اندازه یك اشرفی می‎شود ـ نمازخواندن با آن اشكال ندارد.

مسأله864. خونی كه به لباس بی‎آستر بریزد و به پشت آن برسد، یك خون حساب می‎شود، ولی اگر پشت آن، جدا خونی شود و به واسطه اتصال، یك خون حساب نشود، باید هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خونی كه در پشت و روی لباس است، روی هم كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحیح، و اگر بیشتر باشد، نماز با آن باطل است.

 

مسأله865. اگر خون، روی لباسی كه آستر دارد بریزد و به آستر آن برسد و یا به آستر بریزد و روی لباس خونی شود، باید هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خون روی لباس و آستر، كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحیح، و اگر بیشتر باشد، نماز با آن باطل است.

مسأله866. اگر خون بدن یا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتی به آن برسد، در صورتی كه خون و رطوبتی كه به آن رسیده به اندازه درهم یا بیشتر شود و اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است، بلكه اگر رطوبت و خون به اندازه درهم، هم نشود و اطراف را هم آلوده نكند، نمازخواندن با آن اشكال دارد مگر آن كه آب در خون مستهلك شود.

مسأله867. اگر بدن یا لباس خونی نشود ولی به واسطه رسیدن به خون، نجس شود اگر چه مقداری كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نمی‎شود با آن نماز خواند.

مسأله868. اگر خونی كه در بدن یا لباس است كمتر از درهم باشد، و نجاست دیگری به آن برسد، مثلاً یك قطره بول روی آن بریزد، نمازخواندن با آن جایز نیست.

مسأله869. اگر لباس‎های كوچك نمازگزار، مثل عرقچین و جوراب كه نمی‎شود با آن‌ها عورت را پوشانید نجس باشد، چنان‌چه از مردار یا حیوان ‌حرام‌گوشت درست نشده باشد، نماز با آن‌ها صحیح است، و نیز اگر با انگشتر نجس نماز بخواند اشكال ندارد.

مسأله870. احتیاط مستحب آن است كه چیز نجس كه ساتر عورت نباشد، مانند دستمال و كلید و چاقوی نجس همراه نمازگزار نباشد.

مسأله871. مادری كه پرستار بچه است و بیشتر از یك لباس ندارد، چنان‌چه نتواند لباس دیگر بخرد، یا كرایه كند و یا عاریه نماید، هر گاه شبانه‌روزی یك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگر چه تا روز دیگر لباسش به بول بچه نجس شود، می‎تواند با آن لباس نماز بخواند، ولی احتیاط واجب آن است كه لباس خود را طرف عصر برای نماز ظهر و عصر آب بكشد، و نیز اگر بیشتر از یك لباس دارد ولی ناچار است كه همه آن‌ها را بپوشد، چنان‌چه شبانه‌روزی یك مرتبه همه آن‌ها را آب بكشد كافی است، و در این كه پرستار بچه اگر مادر او نباشد این حكم را داشته باشد، اشكال است.

مسأله872. مردی كه پرستار بچه است اگر لباسش به بول بچه نجس شود، نمی‎تواند با آن لباس نماز بخواند.

 

نويسنده: