مسأله 1822. اگر مال حلال با مال حرام به طوری مخلوط شود كه انسان نتواند آن‌ها را از یكدیگر تشخیص دهد، و صاحب مال حرام و مقدار آن، هیچ‌كدام معلوم نباشد، باید خمس تمام مال را بدهد، و بعد از دادن خمس، بقیه مال حلال می‎شود اگر از جهت دیگر متعلق خمس نشده باشد، و الا واجب است خمس دیگری هم از بقیه مال بدهد، و احتیاط لازم آن است كه این خمس را به مصرف سایر خمس‎ها برساند، لكن به قصد ما فی‌الذمه از خمس یا صدقه.

مسأله 1823. اگر مال حلال با حرام مخلوط شود، و انسان مقدار حرام را بداند، ولی صاحب آن را نشناسد، باید آن مقدار را به نیت صاحبش صدقه بدهد، و احتیاط واجب آن است كه از حاكم شرع هم اذن بگیرد.

مسأله 1824. اگر مال حلال با حرام مخلوط شود، و انسان مقدار حرام را نداند، ولی صاحبش را بشناسد، باید یكدیگر را راضی نمایند، و چنان‌چه صاحب مال راضی نشود، در صورتی كه انسان بداند چیز معینی مال او است، و شك كند كه بیشتر از آن هم مال او هست یا نه، باید چیزی را كه یقین دارد مال او است به او بدهد، و احتیاط مستحب آن است مقدار بیشتری را كه احتمال می‎دهد مال او است به او بدهد.

مسأله 1825. اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد، و بعد بفهمد كه مقدار حرام بیشتر از خمس بوده، بنابر احتیاط واجب باید مقداری كه می‎داند از خمس بیشتر بوده، از طرف صاحب آن صدقه بدهد.

مسأله 1826. اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد، و بعد از آن صاحبش معلوم شود، چیزی بر او نیست. هم‌چنین اگر مالی را كه صاحبش را نمی‎شناسد، به نیت او صدقه بدهد، و بعد از آن، صاحبش پیدا شود، چیزی بر او نیست.

مسأله 1827. اگر مال حلالی با حرام مخلوط شود و مقدار حرام معلوم باشد، و انسان بداند كه صاحب آن از چند نفر معین بیرون نیست، ولی نتواند بفهمد كیست، اگر ممكن است همه را راضی كند، و اگر ممكن نشد، آن مال را به طور مساوی بین آن چند نفر قسمت كند كافی است مگر آن كه آن مال به تقصیر او تحت یدش قرار گرفته باشد.