در این موضوع هم روایات بسیار است و جمعی از اهلسنّت مانند ابنحجر عسقلانی از ابوهریره و عبدالله و بغوی از شدّاد بن هاد و ابینعیم در حلیةالاولیاء از ابنمسعود و ابیحاتم از عبدالله و جابر و ابنابیفراء از انس؛ این نوازش و اظهار محبّت پیغمبر(ص) را به حسن و حسین(علیهماالسلام) روایت كردهاند.[1]
از این احادیث استفاده میشود كه آن حضرت كراراً حسن و حسین را به دوش میگرفت، و آنان بر كتف آن حضرت در حال نماز و در حالات دیگر مینشستند، و پیامبر اعظم(ص) كمال لطف و مهربانی را نسبت به آنها ابراز میداشت، و از بعضی از این احادیث (مثل حدیث انس) شدّت محبّت
پیغمبر(ص) به آنها، و توبیخ سخت نسبت به كسی كه قدر و منزلت آنها را نشناسد، استفاده میشود.
ابوسعید در شرفالنّبوه (شرفالمصطفی) روایت نموده كه پیغمبر(ص) نشسته بود كه حسن و حسین بهسوی او آمدند چون پیغمبر(ص) آنها را دید برای ایشان برخاست، و آمدنشان را دیر شمرد (یعنی فرمود دیر آمدید یا چرا دیر آمدید؟) پس از آنها استقبال كرد، و آنها را بر دوش خود گذارد و فرمود:
«خوب مركبی است مركب شما، و خوب سوارهایی هستید شما».
شبلنجی روایت كرده كه روزی آن حضرت بر حسن و حسین گذر فرمود سپس گردن مبارك را فرود آورد، و آنها را برداشت و فرمود:
«خوب مركبی است مركب آنها و خوب سوارههایی هستند آنها».
ترمذی و جمالالدّین حنفی زرندی و ابنحجر از ابنعبّاس روایت كردهاند كه پیغمبر(ص) حسین(علیهالسلام) را بر دوش گرفته بود مردی گفت: خوب مركبی سوار شدهای!
پیغمبر(ص) فرمود:
«خوب سواری است او».
و در این موضوع زرندی روایات دیگری نیز از عمر و جابر و سعد و انس روایت كرده است.[5]
[1]. ابنحجر عسقلانی، الاصابه، ج2، ص62؛ ر.ک: طبری، ذخائرالعقبی، ص123، 132.
[2]. ابوسعید، شرفالمصطفی، ج5، ص294؛ ر.ک: طبری، ذخائرالعقبی، ص130.
[3]. شبلنجی، نورالابصار، ص279.
[4]. ترمذی، سنن، ج5، ص327؛ زرندی، نظم دررالسّمطین، ص212؛ ابنحجر هیتمی، الصواعقالمحرقه، ص137 – 138.
[5]. زرندی، نظم دررالسّمطین، ص211 ـ 212.