سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

احكام رهن

مسأله 2309. رهن آن است كه بدهكار مقداری از مال خود را نزد طلبكار بگذارد كه اگر طلب او را ندهد طلبش را از آن مال به دست آورد.

مسأله 2310. در رهن لازم نیست صیغه بخوانند، و همین‌قدر كه بدهكار مال خود را به قصد گرو به طلبكار بدهد و طلبكار هم به همین قصد بگیرد، رهن صحیح است.

مسأله 2311. گرو دهنده و كسی كه مال را گرو می‎گیرد، باید مكلف و عاقل باشند، و كسی آنان را مجبور نكرده باشد و نیز باید گرو دهنده سفیه نباشد، یعنی مال خود را در كارهای بیهوده مصرف نكند، و هم‌چنین باید از طرف حاكم شرع از تصرف در مالش ممنوع نباشد.

مسأله 2312. انسان مالی را می‎تواند گرو بگذارد كه شرعاً بتواند در آن تصرف كند و اگر مال كسی دیگر را با اذن او گرو بگذارد، صحیح است.

مسأله 2313. چیزی را كه گرو می‎گذارند، باید خرید و فروش آن صحیح باشد. پس اگر شراب و مانند آن را گرو بگذارند، درست نیست.

مسأله 2314. استفاده چیزی را كه گرو می‎گذارند، مال صاحب آن است.

مسأله 2315. طلبكار و بدهكار نمی‎توانند مالی را كه گرو گذاشته شده، بدون اجازه یكدیگر ملك كسی كنند، مثلاً ببخشند یا بفروشند، ولی اگر مالك آن را ببخشد یا بفروشد، بعد طلبكار بگوید كه راضی هستم اشكال ندارد.

مسأله 2316. اگر طلبكار چیزی را كه گرو برداشته با اجازه بدهكار بفروشد، پول آن هم مثل خود مال، گرو می‎باشد.

 

مسأله 2317. اگر موقعی كه باید بدهی خود را بدهد طلبكار مطالبه كند و او ندهد، طلبكار می‎تواند مالی را كه گرو برداشته بفروشد و طلب خود را بردارد، و باید بقیه را به بدهكار بدهد، ولی اگر به حاكم شرع دسترسی دارد، باید برای فروش آن از حاكم شرع بنابر احتیاط لازم اجازه بگیرد.

مسأله 2318. اگر بدهكار غیر از خانه‎ای كه در آن نشسته و چیزهایی كه مانند اثاثیه خانه محل احتیاج او است چیز دیگری نداشته باشد، طلبكار نمی‎تواند طلب خود را از او مطالبه كند، ولی اگر مالی را كه گرو گذاشته خانه و اثاثیه هم باشد، طلبكار می‎تواند بفروشد و طلب خود را بردارد.

 

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: