متعه يا عقد غير دائم

مسأله 2430. متعه‌كردن زن اگر چه براي لذت‌بردن هم نباشد صحيح است.

مسأله 2431. واجب است كه شوهر بيش از چهار ماه نزديكي با متعه خود را اگر جوان باشد ترك نكند، و بنابر احتياط بيش از اين مدت، نزديكي با متعه پير خود را نيز ترك نكند.

مسأله 2432. زني كه متعه مي‎شود، اگر در عقد شرط كند كه شوهر با او نزديكي نكند، عقد و شرط او صحيح است، و شوهر فقط مي‎تواند لذت‎هاي ديگر از او ببرد، ولي اگر بعداً به نزديكي راضي شود، شوهر مي‎تواند با او نزديكي نمايد.

مسأله 2433. زني كه متعه شده، اگر چه آبستن شود حق خرجي ندارد.

مسأله 2434. زني كه متعه شده، حق هم‎خوابي ندارد، و از شوهر ارث نمي‎برد، و شوهر هم از او ارث نمي‎برد.

مسأله 2435. زني كه متعه شده اگر نداند كه حق خرجي و هم‎خوابي ندارد عقد او صحيح است، و براي آن كه نمي‎دانسته، حقي به شوهر پيدا نمي‎كند.

مسأله 2436. زني كه متعه شده مي‎تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود، ولي اگر به واسطه بيرون‌رفتن، حق شوهر از بين مي‎رود، بيرون‌رفتن او حرام است.

مسأله 2437. اگر زني مردي را وكيل كند، كه به مدت و مبلغ معين او را براي خود متعه نمايد، چنان‌چه مرد او را به عقد دائم خود در آورد، يا به غير از مدت يا مبلغي كه معين شده او را متعه كند، وقتي كه آن زن فهميد، اگر بگويد: راضي هستم؛ عقد صحيح و گر نه باطل است.

مسأله 2438. اگر پدر يا جد پدري براي محرم‌شدن، يك ساعت يا دو ساعت زني را به عقد پسر نابالغ خود درآورد كافي است، و نيز مي‎تواند دختر نابالغ خود را براي محرم‌شدن، به عقد كسي در آورد، ولي بايد آن عقد براي دختر مفسده نداشته باشد.

مسأله 2439. اگر پدر يا جد پدري، طفل خود را كه در محل ديگري است و نمي‎داند زنده است يا مرده، براي محرم‌شدن به عقد كسي در آورد، بر حسب ظاهر، محرم‌بودن حاصل مي‎شود، و چنان‌چه بعداً معلوم شود كه در موقع عقد، آن دختر زنده نبوده، عقد باطل است، و كساني كه به واسطه عقد ظاهراً محرم شده بودند نامحرمند.

مسأله 2440. اگر مرد مدت متعه زن را ببخشد، چنان‌چه با او نزديكي كرده، بايد تمام چيزي را كه قرار گذاشته به او بدهد، و اگر نزديكي نكرده، بايد نصف آن را بدهد.

مسأله 2441. مرد مي‎تواند زني را كه متعه او بوده و هنوز عده‎اش تمام نشده، به عقد دائم خود در آورد.