مسأله 2430. متعه‌كردن زن اگر چه براي لذت‌بردن هم نباشد صحيح است.
مسأله 2431. واجب است كه شوهر بيش از چهار ماه نزديكي با متعه خود را اگر جوان باشد ترك نكند، و بنابر احتياط بيش از اين مدت، نزديكي با متعه پير خود را نيز ترك نكند.
مسأله 2432. زني كه متعه ميشود، اگر در عقد شرط كند كه شوهر با او نزديكي نكند، عقد و شرط او صحيح است، و شوهر فقط ميتواند لذتهاي ديگر از او ببرد، ولي اگر بعداً به نزديكي راضي شود، شوهر ميتواند با او نزديكي نمايد.
مسأله 2433. زني كه متعه شده، اگر چه آبستن شود حق خرجي ندارد.
مسأله 2434. زني كه متعه شده، حق همخوابي ندارد، و از شوهر ارث نميبرد، و شوهر هم از او ارث نميبرد.
مسأله 2435. زني كه متعه شده اگر نداند كه حق خرجي و همخوابي ندارد عقد او صحيح است، و براي آن كه نميدانسته، حقي به شوهر پيدا نميكند.
مسأله 2436. زني كه متعه شده ميتواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود، ولي اگر به واسطه بيرون‌رفتن، حق شوهر از بين ميرود، بيرون‌رفتن او حرام است.
مسأله 2437. اگر زني مردي را وكيل كند، كه به مدت و مبلغ معين او را براي خود متعه نمايد، چنان‌چه مرد او را به عقد دائم خود در آورد، يا به غير از مدت يا مبلغي كه معين شده او را متعه كند، وقتي كه آن زن فهميد، اگر بگويد: راضي هستم؛ عقد صحيح و گر نه باطل است.
مسأله 2438. اگر پدر يا جد پدري براي محرم‌شدن، يك ساعت يا دو ساعت زني را به عقد پسر نابالغ خود درآورد كافي است، و نيز ميتواند دختر نابالغ خود را براي محرم‌شدن، به عقد كسي در آورد، ولي بايد آن عقد براي دختر مفسده نداشته باشد.
مسأله 2439. اگر پدر يا جد پدري، طفل خود را كه در محل ديگري است و نميداند زنده است يا مرده، براي محرم‌شدن به عقد كسي در آورد، بر حسب ظاهر، محرم‌بودن حاصل ميشود، و چنان‌چه بعداً معلوم شود كه در موقع عقد، آن دختر زنده نبوده، عقد باطل است، و كساني كه به واسطه عقد ظاهراً محرم شده بودند نامحرمند.
مسأله 2440. اگر مرد مدت متعه زن را ببخشد، چنان‌چه با او نزديكي كرده، بايد تمام چيزي را كه قرار گذاشته به او بدهد، و اگر نزديكي نكرده، بايد نصف آن را بدهد.
مسأله 2441. مرد ميتواند زني را كه متعه او بوده و هنوز عدهاش تمام نشده، به عقد دائم خود در آورد.