مسأله 2592. اگر حيوان حلالگوشت را به دستوري كه بعداً گفته ميشود سر ببرند؛ وحشي باشد يا اهلي بعد از جاندادن، گوشت آن حلال و بدن آن پاك است، ولي حيواني كه نجاستخوار شده، اگر به دستوري كه در شرع معين نمودهاند، آن را استبراء نكرده باشند، و حيواني كه انسان با آن وطي «نزديكي» كرده بعد از سر بريدن، گوشت آن حلال نيست.
مسأله 2593. حيوان حلالگوشت وحشي، مانند آهو و كبك و بز كوهي و حيوان حلالگوشتي كه اهلي بوده و بعداً وحشي شده، مثل گاو و شتر اهلي كه فرار كرده و وحشي شده است، و به سهولت ذبحش ميسر نيست، اگر به دستوري كه بعداً گفته ميشود آنها را شكار كنند، پاك و حلال است؛ ولي حيوان حلالگوشت اهلي، مانند گوسفند و مرغ خانگي، و حيوان حلالگوشت وحشي كه به واسطه تربيتكردن اهلي شده است و ذبحش به سهولت ميسور است، با شكار كردن پاك و حلال نميشود.
مسأله 2594. حيوان حلالگوشت وحشي در صورتي با شكار كردن پاك و حلال ميشود، كه بتواند فرار كند يا پرواز نمايد. بنابراين بچه آهو كه نميتواند فرار كند، و بچه كبك كه نميتواند پرواز نمايد، با شكار كردن پاك و حلال نميشود، و اگر آهو و بچهاش را كه نميتواند فرار كند، با يك تير شكار نمايند، آهو حلال، و بچهاش حرام است.
مسأله 2595. حيوان حلالگوشتي كه مانند ماهي خون جهنده ندارد، اگر به خودي خود بميرد، يا به غير دستور شرعي كه در صيد ماهي گفته ميشود، آن را بكشند پاك است، ولي گوشت آن را نميشود خورد.
مسأله 2596. حيوان حرامگوشتي كه خون جهنده ندارد، مانند مار با سر بريدن حلال نميشود، ولي مرده آن پاك است، چه خودش بميرد يا سرش را ببرند.
مسأله 2597. سگ و خوك به واسطه سر بريدن و شكار كردن پاك نميشوند، و خوردن گوشت آنها هم حرام است؛ و حيوان حرامگوشتي را كه درنده و گوشتخوار است، مانند گرگ و پلنگ اگر به دستوري كه گفته ميشود سر ببرند، يا با تير و مانند آن شكار كنند پاك است، ولي گوشت آن حلال نميشود، و اگر با سگ شكاري آن را شكار كنند، پاكشدنش هم اشكال دارد.
مسأله 2598. فيل و خرس و بوزينه و موش و حيواناتي كه مانند مار و سوسمار در داخل زمين زندگي ميكنند، اگر خون جهنده داشته باشند و به خودي خود بميرد نجساند، بلكه اگر سر آنها را هم ببرند، يا آنها را شكار نمايند، پاكشدن بدنشان اشكال دارد، و احتياط لازم اجتناب از آنها است.
مسأله 2599. اگر از شكم حيوان زنده، بچه مردهاي بيرون آيد، يا آن را بيرون آورند، خوردن گوشت آن حرام است.