سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

احكام طلاق

مسأله 2507. مردی كه زن خود را طلاق می‎دهد، باید بالغ و عاقل باشد، و به اختیار خود طلاق دهد، و اگر او را مجبور كنند كه زنش را طلاق دهد، طلاق باطل است، و نیز باید قصد طلاق داشته باشد. پس اگر صیغه طلاق را به شوخی بگوید، صحیح نیست.

مسأله 2508. زن باید در وقت طلاق از خون حیض و نفاس پاك باشد، و شوهرش در آن پاكی با او نزدیكی نكرده باشد، و تفصیل این دو شرط در مسائل آینده گفته می‎شود.

مسأله 2509. طلاق‌دادن زن در حال حیض یا نفاس در سه صورت صحیح است:

اول ـ آن كه شوهرش بعد از ازدواج با او نزدیكی نكرده باشد.

دوم ـ آن كه معلوم باشد آبستن است، و اگر معلوم نباشد و شوهر در حال حیض طلاقش بدهد، بعد بفهمد آبستن بوده، احتیاط مستحب آن است كه دوباره او را طلاق دهد، ولی قبل از طلاق دوم با او معامله زن و شوهری ننماید.

سوم ـ آن كه مرد به واسطه غایب‌بودن، نتواند بفهمد كه زن از خون حیض یا نفاس پاك است یا نه.

مسأله 2510. اگر زن را از خون حیض پاك بداند و طلاقش دهد، بعد معلوم شود كه موقع طلاق در حال حیض بوده، طلاق باطل است، و اگر او را در حیض بداند و طلاقش دهد، بعد معلوم شود پاك بوده، طلاق صحیح است.

مسأله 2511. كسی كه می‎داند زنش در حال حیض یا نفاس است، اگر غایب شود، مثلاً مسافرت كند، و بخواهد او را طلاق دهد، باید تا مدتی كه معمولاً زن از حیض یا نفاس پاك می‎شود صبر كند و بعد، طلاق دهد.

مسأله 2512. اگر مردی كه غایب است، بخواهد زن خود را طلاق دهد، چنان‌چه می‌تواند اطلاع پیدا كند كه زن او در حال حیض یا نفاس است یا نه، اگر چه اطلاع او از

 

روی عادت حیض زن، یا نشانه‎های دیگری باشد كه در شرع معین شده، باید از حال اطلاع حاصل كند و اگر نمی‌تواند باید تا مدتی كه معمولاً زنان از حیض یا نفاس پاك می‎شوند صبر كند.

مسأله 2513. اگر با عیالش كه از خون حیض و نفاس پاك است، نزدیكی كند و بخواهد طلاقش دهد، باید صبر كند تا دوباره حیض ببیند و پاك شود، و هم‌چنین اگر در حال حیض یا نفاس با او نزدیكی كند، نمی‎تواند در پاكی بعد از آن حیض یا نفاس او را طلاق دهد، اگر چه در آن پاكی با او نزدیكی نكرده باشد، ولی زنی را كه نه سالش تمام نشده یا آبستن است، یا این‌كه یائسه شده، اگر بعد از نزدیكی طلاق دهند اشكال ندارد.

مسأله 2514. اگر با زنی كه از خون حیض و نفاس پاك است نزدیكی كند، و در همان پاكی طلاقش دهد، چنان‌چه بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده، بنابر احتیاط مستحب دوباره او را طلاق دهد.

مسأله 2515. اگر با زنی كه از خون حیض و نفاس پاك است نزدیكی كند، و مسافرت نماید، چنان‌چه بخواهد در سفر طلاقش دهد، باید به قدری كه زن معمولاً بعد از آن پاكی خون می‎بیند و دوباره پاك می‎شود، صبر كند.

مسأله 2516. اگر مرد بخواهد زن خود را كه به واسطه مرضی حیض نمی‎بیند طلاق دهد، باید از وقتی كه با او نزدیكی كرده تا سه ماه از جماع با او خودداری نماید، و بعد او را طلاق دهد.

مسأله 2517. طلاق باید به صیغه عربی صحیح خوانده شود، و دو مرد عادل آن را بشنوند، و اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلاً فاطمه باشد، باید بگوید:

زَوْجَتِی فَاطِمَةُ طالِق

زن من فاطمه رها است.

و اگر دیگری را وكیل كند، وكیل باید بگوید:

زَوْجَةُ مُوَكِّلی فَاطِمَةُ طالِق

مسأله 2518. زنی كه متعه شده، مثلاً یك ماهه یا یك ساله او را عقد كرده‎اند طلاق ندارد، و رها شدن او به این است كه مدتش تمام شود، یا مرد مدت را به او ببخشد، به این ترتیب كه بگوید: مدت را به تو بخشیدم؛ و شاهدگرفتن و پاك‌بودن زن از حیض لازم نیست.

 

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: