نماز احتياط

مسأله1224. كسي كه نماز احتياط بر او واجب است، بعد از سلام نماز بايد فوراً نيت نماز احتياط كند، و تكبير بگويد و حمد را بخواند، و به ركوع رود، و دو سجده نمايد. پس اگر يك ركعت نماز احتياط بر او واجب است، بعد از دو سجده، تشهد بخواند، و سلام دهد، و اگر دو ركعت نماز احتياط بر او واجب است، بعد از دو سجده، يك ركعت ديگر مثل ركعت اول به جا آورد، و بعد از تشهد سلام دهد.

مسأله1225. نماز احتياط، سوره و قنوت ندارد، و بايد آن را آهسته بخوانند و نيت آن را به زبان نياورند، و احتياط واجب آن است كه «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم» آن را هم آهسته بگويند.

مسأله1226. اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد نمازي كه خوانده درست بوده، لازم نيست نماز احتياط را بخواند، و اگر در بين نماز احتياط بفهمد، لازم نيست آن را تمام نمايد.

مسأله1227. اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد كه ركعت‎هاي نمازش كم بوده، چنان‌چه كاري كه نماز را باطل مي‎كند انجام نداده، بايد آنچه از نماز را نخوانده بخواند، و براي سلام بي‌جا دو سجده سهو بنمايد، و اگر كاري كه نماز را باطل مي‎كند انجام داده، مثلاً پشت به قبله كرده، بايد نماز را دوباره به جا آورد.

مسأله1228. اگر بعد از نماز احتياط بفهمد كسري نماز به مقدار نماز احتياط بوده، مثلاً در شك بين سه و چهار، يك ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده، نمازش صحيح است.

مسأله1229. اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد كسري نماز كمتر از نماز احتياط بوده، مثلاً در شك بين دو و چهار، دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده، چنان‌چه منافي به جا نياورده باشد، بنابر احتياط لازم كسري را تمام كند، و نماز را دوباره بخواند، تا يقين كند به تكليف خود عمل كرده است.

مسأله1230. اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد كسري نماز بيشتر از نماز احتياط بوده، مثلاً در شك بين سه و چهار، يك ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بعد بفهمد نماز را

دو ركعت خوانده، چنان‌چه بعد از نماز احتياط كاري كه نماز را باطل مي‎كند انجام داده، مثلاً پشت به قبله كرده، نماز را دوباره بخواند، و اگر كاري كه نماز را باطل مي‎كند انجام نداده، بنابر احتياط لازم بايد دو ركعت كسري نماز را به جا آورد، و نماز را هم دوباره بخواند.

مسأله1231. اگر بين دو و سه و چهار شك كند، و بعد از خواندن دو ركعت نماز احتياط ايستاده، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده، لازم نيست دو ركعت نماز احتياط نشسته را بخواند.

مسأله1232. اگر بين سه و چهار شك كند، و موقعي كه دو ركعت نماز احتياط نشسته، يا يك ركعت ايستاده را مي‎خواند يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده، بايد نماز احتياط را رها كند، و بنابر احتياط لازم كسري را به جا آورد و نماز را دوباره بخواند.

مسأله1233. اگر بين دو و سه و چهار شك كند، و موقعي كه دو ركعت نماز احتياط ايستاده را مي‎خواند، پيش از ركوع ركعت دوم يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده، بايد نماز احتياط را رها كند، و بنابر احتياط لازم كسري نماز را به جا آورد، و نماز را دوباره بخواند.

مسأله1234. اگر در بين نماز احتياط بفهمد كسري نمازش بيشتر يا كمتر از نماز احتياط بوده، بايد آن را رها كند، و بنابر احتياط لازم كسري نماز را به جا آورد، و نماز را دوباره بخواند، مثلاً در شك بين سه و چهار اگر موقعي كه دو ركعت نماز احتياط نشسته را مي‎خواند، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده، بايد نماز احتياط نشسته را رها كند، و دو ركعت كسري نماز را بخواند، و نماز را هم دوباره به جا آورد.

مسأله1235. اگر شك كند نماز احتياطي را كه بر او واجب بوده به جا آورده يا نه، چنان‌چه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند، و اگر وقت دارد، و يا محل به جا آوردن نماز احتياط بعد از وقت باشد، مثل كسي كه بيشتر از يك ركعت از وقت را درك نكرده باشد در صورتي كه مشغول كار ديگري نشده و از جاي نماز برنخاسته و كاري هم، مثل پشت كردن به قبله كه نماز را باطل مي‎كند انجام نداده، بايد نماز احتياط را بخواند، و اگر مشغول كار ديگري شده، يا كاري كه نماز را باطل مي‎كند به جا آورده، يا بين نماز و شك او زياد طول كشيده، احتياط واجب آن است كه نماز احتياط را به جا آورد، و نماز را هم دوباره بخواند.

مسأله1236. اگر در نماز احتياط، ركني را زياد كند، يا مثلاً به جاي يك ركعت دو ركعت بخواند، نماز احتياط باطل مي‎شود، و بايد دوباره نماز احتياط را بخواند، و اصل نماز را هم اعاده نمايد.

مسأله1237. موقعي كه مشغول نماز احتياط است، اگر در يكي از افعال آن شك كند، چنان‌چه محل آن نگذشته، بايد به جا آورد، و اگر محلش گذشته، بايد به شك خود اعتنا نكند، مثلاً اگر شك كند كه حمد خوانده يا نه، چنان‌چه به ركوع نرفته، بايد بخواند و اگر به ركوع رفته، بايد به شك خود اعتنا نكند.

مسأله1238. اگر در شماره ركعت‎هاي نماز احتياط شك كند، چنان‌چه طرف بيشتر شك نماز را باطل مي‎كند، بايد بنا را بر كمتر بگذارد، و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمي‎كند، بايد بنا را بر بيشتر بگذارد؛ و در هر دو صورت بعد از تمام‌شدن نماز احتياط، اصل نماز را نيز بنابر احتياط دوباره بخواند، مثلاً موقعي كه مشغول خواندن دو ركعت نماز احتياط است، اگر شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل مي‎كند، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده، و اگر شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل نمي‎كند، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است، و اصل نماز را نيز اعاده نمايد.

مسأله1239. اگر در نماز احتياط چيزي كه ركن نيست، سهواً كم يا زياد شود، و از چيزهايي باشد كه در خود نماز سجده سهو دارد، احتياط لازم آن است كه سجده سهو را به جا آورد، و اگر از چيزهايي است كه سجده سهو ندارد، در نماز احتياط نيز لازم نيست.

مسأله1240. اگر بعد از سلام نماز احتياط شك كند كه يكي از اجزاء يا شرايط آن را به جا آورده يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

مسأله1241. اگر در نماز احتياط، تشهد يا يك سجده را فراموش كند، احتياط واجب آن است كه بعد از سلام نماز، آن را قضا نمايد.

مسأله1242. اگر نماز احتياط و قضاي يك سجده يا قضاي يك تشهد يا دو سجده سهو بر او واجب شود، بايد اول نماز احتياط را به جا آورد.

مسأله1243. حكم گمان در نماز مثل حكم يقين است، مثلاً اگر انسان گمان دارد كه